Цалком нєобчековано, як и вше, живот пред нас престре даяку дражку по котрей рушаме превериц зоз якого зме „штофу” направени. Гоч на початку можебуц випатра як нєзвичайна и нєвигодна ситуация, уж нєодлуга похопиме же зме по тей драги рушели праве прето же бизме ше могли огляднуц и спатриц цо зме потераз поробели, цо маме робиц далєй, чи нам стара позиция одвитує, чи треба глєдац нови спокуси и нове место под нєбом.
Мудри людзе уж давно написали же живот нє трапеза, алє бависко и же го треба жиц радосно, та прето кажду нову ситуацию треба прилапиц праве на тот способ, як нове бависко през котре ше учиме. Власи на глави ми ше дзвигаю кед чуєм же дахто, углавним нашо людзе, гуторя же „тлучу тот живот”, як кед би лєдво чекали же би ше закончел. Яка поента жиц смутни, допити и кажди дзень исти ситуациї? Ходзиц по ровней драги познате и преверене, алє допите.
Кед ше руши на нєпознати драги, ситуациї нови, алє людзе, у принципу, вше здабу єдни на других. Реаґую на ошмих, рукованє, дробнїци. Заш лєм, кед ше крочи вонка зоз балканского гарчка, видно же су опущени, нашмеяни, водза рахунку о еколоґиї, природи, рециклую, нє надзераю ше. Кед их поровнам зоз нами, котри зме ище у гарчку, ми уж скоро цалком уварени, як тота сирота, сто раз споминана жаба, цо ю варя перше на цихим огню, а вец на вше моцнєйшим. Стрес и 30 роки чеканя же „будзе лєпше” направели зоз нас машини котри робя же би могли прежиц, виплациц рахунки и наполнїц фрижидер. Дахто на таке пристава, дахто нє. И то указує зоз якого зме „штофу” направени. Гоч кажде ма потенциялу витвориц шицко цо пожада, людзе ше нє можу одшмелїц, алє приставаю на допити животи и трапенє. Бо живот озбильни. Нїґда нє забудзем кед, на єдней зоз числених роботох на котрих сом робела, шеф гварел мойому колеґови най ми пове най ше нє „шмеєм тельо” док тирва роботни час. Бо то озда значи же анї нє робим. А робели зме вельо, барз добре и чесно.
Нова дражка приноши и нови стретнуца, та ми ше єдна з нових сушедох, кед чула же сом цошка за себе по руски прежубронєла, такой по русийски озвала. Мило єй було чуц славянски язик, чежки єй тот нови котри и далєй учи, а през дзень ю чуєм як зоз дзецми по русийски бешедує. Енки убегла до обисца и принєсла ми на танєрчку палачинки и фалат торти, бо єй дзивче преславело родзени дзень.
Нови драги помагаю людзом же би похопели цо им наисце важне у живоце, хто им хиби, а хто нє. То хвильки кед ше чловек зоз собу найлєпше може порадзиц о приоритетох. О тим цо жада, прецо є щешлїви, а прецо нє. Чи ше жада шмеяц, чи през живот исц озбильни прето же „так треба”.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.