Морйо за мнє вше було лїк. Войдзеш до тей води, зачириш ше найглїбше цо можеш и лєм ши там, мируєш у тим шицким и шицко мирує. Кед можеш затримац воздух досц длуго, рибки ше зявя, робя свою роботу, а ти лєм там у води далєко и нїґда нє сцеш висц вонка. Нє у фазону забиєм ше, сцем умрец ту, нє, нє, нє. Лєм сцеш уживац у тим чувстве совершеного миру у хторим нєт сирени автох, нєт галайку зоз сушедного квартелю, нє чую ше врани и надзеранє дзецох зоз улїци…Нїч, лєм мир.
За мнє тот мир вше бул даяка файта врацаня на фабрични сетап и кеди ґод сом ше врацел з моря, приношел сом даяки, за мнє, важни одлуки. Шицко було бистре и чисте и точно сом знал цо мам повесц лєбо поробиц без гоч якей сумнї.
Звичайно сом за таки ствари слухал инстинкт, знаце гевто кед вам дацо у жалудку напредок гутори гей, лєбо нє, лєбо так, лєбо иншак. Дахто то вола нукашнї глас, дахто инстинкт, дахто сила, алє без огляду на мено, тот глас вше ту. Єдини проблем же шицки тоти импулси коло нас, фреквенциї, галайк, давя тот глас и вец робиме процив себе, процив гевтого цо чувствуєме у соларним плексусу.
А то ма цену, як и шицко у живоце. Блукаме у вязох хтори нас жуляю, жиєме у жеми хтора нас дави, дружиме ше зоз людзми хтори нам цицаю енерґию, робиме роботу хтору нє любиме… бо то так треба. То ше од нас обчекує и чим ше дакус вискочи зоз того дружтвеного шаблону до хторого ше процив себе намагаме уклопиц, дораз зме дурни, нєнормални, мань го, бла-бла. И мало кого наисце интересує як ше ви чувствуєце док ходзице по тих уґажених шаблонох и виполнюєце гевто цо дружтво од вас обчекує.
После вам Пера, Мика, Дюра, Ясна, Марина, X, Y виновати же ше ожераце, биєце жену, дроґираце, вишице у коцкарнї, вадзице ше зоз пол швета, а зоз другу полу нє бешедуєце вообще, глєдаце гевти мали, малючки импулси хтори вам даваю привид же сце живи и же маце даяку контролу над животом.
Звучим як гевти мерзени лайфкоуч ґуруи хтори мудрую же и ви то можеце, ви моцни, ви побиднїк…Миле, нє сцем буц побиднїк, сцем буц я, лєм тельо. Нє треба ми два авта, квартель и викендица, громада пайташох и нє знам анї сам цо.
Треба ми лєм морйо, то шицко. Же би ме ресетовало и врацело самому себе, а лєгко я вец будзем знац цо и як зоз собу и цо ми наисце треба и цо ми то нукашнї глас гутори же мам поробиц. Слухайце тот глас, нє спреведнє вас, за розлику од дружтва хторе од вас обчекує тото лєбо гевто. Цалком єдноставне у сущносци.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.