Tалантовани Мирослав Малацко зоз Руского Керестура, на свойо путешествиє по уметнїцкей драги, рушел ище у першей класи основней школи кед почал ходзиц на фолклор и секцию рецитованя У штвартей класи основней школи ,,викукнул” зоз нього ище єден талант – за ґлуму, хтори препознала учителька Ксения Бодянцова. Попри телїх талантох, Мирослав у шестей класи основней школи першираз станул и за микрофон на ,,Червеним пупчу”.
Основну школу закончел у Руским Керестуре, а пред пейцома роками закончел и штредню школу зоз домом школярох ,,Петро Кузмяк” дзе бул перша ґенерация нового туристичного напряму у керестурскей школи.
Початне рецитованє, вежбала зоз нїм Наталия Зазуляк. Нєодлуга, талантованого хлапца до своїх рукох превжал Михайло Зазуляк и вредно робел зоз нїм док нє прешол до жирия як консултант за руски язик. Перши пласман зоз рецитованя го одведол аж по Републичну смотру дзе завжал осме место у Сербиї. После двох рокох напредованя, Мирослав досцигнул високе треце место у цалей Сербиї, хторе му и найвисши успих у рецитованю.
– Було ту и штварти и пияти места, алє за тото треце место ме вяже єдна окремна анеґдота. За тоту награду, достал сом озда коло 20 кнїжки хтори сом анї у рукох нє могол тримац, була то громада кнїжкох. Паметам же ми докричовали зоз публики же лєм най я стоїм зоз тима кнїжками на бини, та най ме висликую. У хвильки як сом ше нашмеял за сликованє, громада кнїжкох ми випадла а я остал на бини тримаюци єдну кнїжку у рукох – з ошмихол приповеда Мирослав.
Кажда писня хтору рецитовал му ,,лєгла”, алє одкеди ма нагоду сам виберац, як гвари, найозбильнєйша писня хтора охабела окремни упечаток на ньго, то писня зоз хтору ше того року змагал ,,Павур смутней нєвести” хтору написал Хорхе Рохас.
БУДУЧНОСЦ ВИДЗИ У ТЕАТРУ
По Мирославових словох, затераз ма за собу коло 15 успишно одбавени представи, и дзецински, и аматерски, и професийни. Найинтересантнєйша представа у хорей бавел и у хторей мал вельку и ношацу улогу була ,,Умри хлопски” од Алда Николая. Попри телїх представох, и текстох, случовали ше и гришки, алє то публика нє може анї обачиц при професийних актерох на бини.
– Случовали ше глобеня у глави и блокираня, алє вше ше импровизовало. Углавном ши нє сам на сцени, колеґове ту, хтори провадза дїю, и кед сце достаточно увежбани, видза по тебе, зрозумя цо ше случує, уруца ше и нєобачлїво ше предлужи приповедка – толкує Малацков.
Успихи було и зоз того боку уметносци. Мирослав ше ище у дзецинских представох визначовал баржей як колеґове на дескох цо живот знача. У седмей класи основней школи на Републичней смотри достал награду за найлєпшу улогу у представи. Подзекованя ше грома-дзели зоз мемориялох и зоз смотрох за найлєпше одбавену улогу.
