Шлїдом написох у МАК-у як предходнїца зявеня рокенрол составох у Руским Керестуре попри спомнутей Велькей орхестри були и ВИС „Шкорванчки” и „Младежски состав”, а єден зоз членох шицких трох бул и Михайло Чордаш, наш собешеднїк.
З тей нагоди здогаднєме ше и на искусного керестурского музичара, нажаль, уж покойного Михайла Микиту, хтори грал и у спомнутих составох, алє и у перших валалских рок-ґрупох Михайло Чордаш ше до музики влапел дзекуюци наставнїкови Якимови Сивчови хтори позберал коло себе школярох хторих преценєл же маю притоку ґу музики. Було то на самим початку шейдзешатих рокох прешлого вику.
– Були зме єдна ґрупа хтора ше сходзела у тедишнєй канцелариї предсидателя младежи, там дзешка дзе нєшка ресторан „Червена ружа”. Я ше учел грац на гармоники хтора була власносц младежи, а ту були и Славко Надьмитьо и Михал Микита хтори грали на ґитарох. Приходзели там и хлапци хтори вежбали можебуц, нєполни рок. Кед ше викристализовало же хто остал, а хто зохабел гранє, почали зме наступац на „иґранкох” у тедишнїм младежским доме. Вон бул там дзе тераз будинок дакедишнєй друкарнї т. є. дзе була Паньска карчма.
З часом ше ґу нам придружели и Теофил Сабадош на кларинету, а познєйше и Мирон Джуджар, гармоникаш – здогадує ше наш собешеднїк. Чордаш почал грац на гармонки, алє ше познєйше прилагодзовал потребом оркестра, та научел грац и на других инструментох. О тим приповеда:
– Перше сом грал на гармоники, алє вец пришол Мижо Провчи, а познєйше место нього Владо Джуджар, та я почал грац на бруґи, док Владо Паланчаї грал на бубнох хтори нам купела младежска орґанизация. Кед вон зохабел, вец я прешол на бубни, а Мижо Провчи ше одселєл до Вербасу, та на гармоники грал Миронь Джуджар. Од ґитаристох Надьмитю и Микиту сом дакус „полапал” акорди, та кед требало, грал сом и на ґитари.
Кед бешеда о инструментох, по Чордашових словох даєдни музиканти мали свойо, або пожичени, та з часом як грали за младих, и тедишня младежска орґанизация препознала потребу же би ше набавело потребни инструменти.
– Дас рок зме уж грали, а теди бул предсидатель младежи Юлин Пап Петрань, та нам купели инструменти, бубни, бас и ґитару, кларинет Теофилови, бо спочатку мал пожичени. Инструменти нам купели за тото цо ми грали дас рок и пол на иґранкох, а нє брали нїяки приход од уходнїцох. То оставало младежскей орґанизациї – потолковал Чордаш.
И ПОПУЛАРНА МУЗИКА, И СИВЧОВО КОМПОЗИЦИЇ
Репертоар на танцох були популарни забавни мелодиї, алє и народни валцери, чардаши, и сербски и руски. Те ди, як дознаваме, почали и сами твориц, односно, Теофил Сабадош написал даскельо тексти, а Яким Сивч их викомпоновал. Оркестер тоти писнї такой учел и на „иґранкох” их грал. Под меном Сивчовей Велькей орхестри тота екипа наступела и на даскелїх „Червених ружох” дзе провадзела шпивачох и змагательох за найкрасши глас. Попри тим же грал, Михал Чордаш на „Ружи” наступел и як шпивач.
– Перше сом сам шпивал народну „Ей, дзивчатка чуєце”. Вец зме у дуету з Мижом Микитом шпивали теди популарну мексиканску шпиванку „Писмо мацери”, и ище раз сом сам наступел з єдну забавну композицию, забул сом єй мено, и теди сом достал другу, чи трецу награду – гвари Михал.
З лїва на право: Микита, Чордаш, Гайдук и Медєши
ПОСЛЕ „ШКОРВАНЧКОХ” – „МЛАДЕЖСКИ СОСТАВ”
О составе „Шкорванчки” писали зме у прешлим чишлє, його формовали штирме леґинє хтори ше видзелєли з Велькей орхестри – Владислав Надьмитьо, Михайло Микита, Янко Гарди Емушка, а з нїма бул и наш собешеднїк Михал Чордаш хтори у тим составе грал на бубнох. Було то 1964. року, алє кед Надьмитьо пошол до Суботици на школованє, екипа ше пременєла, та спонтано настал нови состав хтори медзи младежу швидко наволани „Младежски состав”. И инструменти на хторих грали були власносц младежи. У нїм грали Владимир Гайдук на соло ґитари, Мижо Микита ритем ґитара, Михал Чордаш на бубнох, а на бас ґитари спочатку Яким Медєши Меґре, а познєйше и Яким Гарди Емушка. Теди уж були искусни, та грали добре, през жимски час у младежским доме, а влєце у „Желєней загради”.
Цо ше дотика нашого собешеднїка, добре памета же попри на танцох, часто грали и на свадзебних вешельох. Волали их и до Коцура, раз и до Нового Саду, до Дюрдьова, и до Србобрану на сербску свадзбу…
Як роки преходзели, пришла фамелия, робота и други обовязки, та и ентузиязем за музику при дакедишнїх залюбенїкох опаднул. И Чордаш з часом престал грац, гоч ище памета же му супруга купела гармонику кед ше побрали. Чува ю и нєшка, вєдно з милима памятками, и як гвари, кеди-нєкеди ю порозцагую унуки.
– Гоч нашо дзеци нє сцели анї єдно грац, сина Сашу нє интересовала музика, а Блаженка дзивка ходзела на фолклор. Синових двох хлапцох тиж нє интересує гармоника, вони спортисти, а Блаженково три дзивчата, шпиваю, два старши закончели нїзшу музичну школу – клавир, а и тота найменша дакус пошла по дїдових шлїдох. Я од дзеведзешатих рокох активни у Доме култури, од теди кед ме наш Чамо поволал шпивац до хору и хлопскей жридловей ґрупи. Там дзечнє участвуєм, бо ме музика вше виполньовала – закончує наш собешеднїк.
МИХАЙЛО МИКИТА БУЛ ЧЛЕН ВЕЛЇХ ҐРУПОХ
Мижо Микита (1947–2000) на ґитари почал грац вєдно з Владиславом Надьмитьом. У „Шкорванчкох” вєдно и шпивали як барз добри тандем, а шпивал з нїма и Чордаш. Микита з часом постал одлични соло шпивач хтори наступал на „Чевених ружох” достал и чобольов, а шпивал и наградзовани шпиванки, найчастейше Якима Сивча, познєйше и на концертох Дома култури. Його баршоньови глас остал зазначени и на даскелїх радио-знїмкох. З часом вироснул до барз доброго ритем ґитаристи, и грал у велїх ґрупох, та и з младшима музичарами у перших рок ґрупох „Канонади II ” и „Саґуаро 25-25”, 1968. и 1969. року. Велька любов ґу музики го нє зохабяла и кед мал фамелийни живот. Придружел ше ґу познатим валалским гудацом „Кирданцом” и з нїма вшадзи грал. Познєйше бул и у популарним составе „Идеали” у хторим члени були Михайло Бодянец, Йовґен Надь и Владислав Колошняї Ринґо.
Михайлов Син Владимир бул член ґрупи „Профил” и вєдно з Павлейом Малацком и Любку Фа Гарди, творели ориґиналну музику по руски.
Михайло Чордаш: „З єдним словом – з музику сом жил”