Кед слово о медицини, здравству и лїченю, старши Шидянє добре паметаю дакедишнього познатого дохтора у Шидзе, др Дюру Тимка. Достаточно повесц же гоч прешли 50 роки як дохтор Тимко нє медзи нами, старши жителє го запаметали як велького фаховца и доброго чловека.
Хто бул др Дюра Тимко, дознаваме од пана Драґана Томича, його унука, хтори жиє у Беоґрадзе
Дохтор Дюра Тимко народзени у Шидзе 1889. року, а одрастал на Церковним шоре, нєшкайшей Змай Йововей улїци, од оца Петра и мацери Єли. У Шидзе закончел и основну школу, после хторей барз жадал предлужиц ше школовац. Теди, на початку XX вику, ше нє случовало так часто же млади сцели пойсц далєй до школи, на концу концох, у велїх фамелийох за тото нє було условия.
– Мой дїдо ище як млади предложел же би ше часц маєтку опредзелєлo за його школованє. Тото предкладанє фамелия потримала, так же першу и другу класу ґимназиї Дюра закончел у Винковцох, а од трецей по шесту класу ше школовал у Велькей Ґимназиї у Заґребе. Кед 1909. року закончел седму и осму класу у Сушаку, вон бул порихтани пойсц на универзитетски науки, так же ше 1909. року уписал на Медицински факултет на Универзитету у Бечу. За даскельо роки здобул знаня з обласцох хирурґиї, стоматолоґиї, фармациї, ґинеколоґиї, офталмолоґиї, гиґиєни, физиятриї, интерней медицини и педиятриї. Кед була Перша шветова война,1914. року, мой дїдо, др Тимко ше нашол у войни место же би покладал испити з пиятого року на факултету, а, розуми ше, на концу шлїдзела и дипломска робота – приповеда Драґан Томич о школованю свойого дїда.
Шид достал першого дохтора Руснака
З приповедки о дохторови дознаваме и тото же на фронту др Тимко бул зарабровани и, як и велї у такей ситуациї, нашол ше у Русиї. Робел як дохтор, алє по войни ше мушел врациц и предлужиц там дзе станул, кед слово о науки. Ходзел на преподаваня и покладал испити на Медицинским факултету у Бечу. Шицко то вон покончел, та и урядово 1924. року Дюра Тимко промововани за дохтора общей пракси. Кед постал дохтор медицини, мушел окончиц праксу, та ище рок робел у шпитальох у Сенти и Велькей Кикинди, а аж вец од Министерства народного здравя у Беоґрадзе достал дошлєбодзенє же може окончовац общу и приватну праксу. Окрем по руски и по сербски, барз добре знал бешедовац и по мадярски. Врацел ше назад до родзеного Шиду и робел як дохтор, а Шид достал першого Руснака, дохтора медицини.
Робел и после пензионованя
Дохтор Тимко ше оженєл 1929. року зоз Меланию Сивч зоз Руского Керестура хтора закончела учительску школу, пришла до Шиду и вецей нє робела як учителька. У малженстве 1930. року достали дзивку Еуґению, а 1959. року ше народзел унук Драґан.
– Дїдо 1930. року у центре у Шиду збудовал красну хижу и там отворел свою ординацию. Хижа була на єден поверх зоз мансарду, а и дзень нєшка прикрашує центер того городу. Приватну праксу окончовал по Другу шветову войну, а през войну хижа була хаснована як шпиталь. По войни, кед була утаргнута приватна пракса, вон бул поставени за општинского дохтора Здравственей станїци у Шидзе дзе робел по пензионованє 1953. року. Мой дїдо после пензионованя предлужел лїчиц людзох, а тиж помагал и у Доме здравя, у гонорарней роботи – гвари його унук, хтори и нєшка дзечнє приходзи до Шиду. Нєдавно, у децембру прешлого року, у Церкви Преображеня Господнього дал парастос за дїда Дюра, бабу Меланию и мацер, Еуґению.
Бул єден з найлєпших дияґностичарох
На дохтора Тимка ше здогаднул и пензионер Владимир Торма зоз Шиду, бо його мац Наталия з Тимковей фамелиї, дохтор бул мацерового оца власни брат. Владимиров оцец Йовґен бул официр, майор по чину, а жили у Земуну, у Беоґрадзе, Кавадарцох и Куманове.
– Кед ше оцец похорел, анї воєни дохторе нє знали о якей хороти слово, нє поставели добру дияґнозу. Йому було вше горше, аж и галуциновал, та велї думали же ше „вицагує”, же то нє хорота. На концу му др Тимко поставел дияґнозу, бо бул барз добри дияґностичар. Утвердзел же оцец ма тумор на мозґу, послал го же би ше оперовал до Беоґраду и вон жил после того по 1965. рок. И нас мац водзела як дзеци на лїченє до др Тимка – здогадує ше Владимир Торма.
Др. Тимко бул полиґлота, окрем спомнутого знал и по нємєцки, французки, анґлийски, по русийски, а могол ше згвариц и на шпанским язику. Бул єден зоз сновательох Червеного крижа у Шидзе, писал упутства и тримал курси першей помоци. Року 1968. достал спомин-диплому и плакету Ленїна за участвованє у Велькей октоберскей социялистичней револуциї. За тедишнї часи бул вельки фаховец, гуманиста и ерудита.
Гуманосц на першим месце
– Дїдо роздумовал як ше животни цеки преплєтаю и верим же бул задовольни зоз тим як поступал и же ше намагал помогнуц шицким людзом зоз своїм знаньом. Бул интелектуалєц и наисце вельки гуманиста аж по сам конєц свойого живота 1974. року – памета його унук Драґан.
Єдна з найстарших хижох
Драґан Томич гвари же люби присц до Шиду,
окреме до дїдовей хижи, о хторей ше стара и хтору отримує же би нє препадала. Нєшка прижемє тей хижи комерциялизоване, алє гвари же то и далєй єдна з найстарших и найкрасших хижох у самим центре у Шидзе.