ПРЕШОВ (СЛОВАЦКА) – После чежкей и длугей хороти, 12. септембра 2024. року у Прешове, упокоєл ше вельки приятель бачванско-сримских Руснацох академик професор др Микола Мушинка.
Академик Мушинка ше народзел 20. фебруара 1936. року у валалє Куров, у Бардейовским округу, нєдалєко од словацко-польскей гранїци. У селянскей фамелиї, котра мала пецеро дзеци. Микола бул треци по шоре, перши ше народзел Петро (1930–1987), вец шестра Ана (1933), а после ище браца Федор (1940) и Дмитро (1948). Основну школу закончел у Курове, а стредню у Прешове.
У 1958. року Микола Мушинка зоз одличним успихом закончел студиї на Инсттитуту русийского язика и литератури у Праги. Першу службу достал як наставнїк у стреднєй школи у валалє Маргань, округ Ґиралтовце, алє уж у октобре 1958. року бул поволани на одслуженє войска, а по одслуженю войска прияли го за наукового асистента у новооснованим Кабинету народней словесносци при Катедри українского язика и литератури Филозофского факултета Универзитета „Павел Йозеф Шафарик“ у Пряшове. Вєшенї 1963. року уписал наукову аспирантуру (постдипломски студиї). З оглядом на вибрану тему, вон у периодзе 1964–1966. рок стажовал у Києве (Україна). Дисертацию одбранєл 1967. року на Карловим универзитету у Праги, а на пряшовским Филозофским факултету здобул званє доктора филозофиї.
Уж концом авґуста под час познатих политичних подїйох у Чехословацкей 1968. року др Микола Мушинка, пре политични причини, остава без роботи на факултету. Же би обезпечел средства за живот фамилиї, вон єден час роби у задруґи як чувар кравох, а познєйше у цепларнї у Прешове. Алє и под час нємилосци чехословацких власцох вон предлужує наукову роботу и путує до Канади и ЗАД, дзе отримує серию преподаваньох.
Регабилитовани є аж 1990. року и достава роботу на факултету, а 1997. року Национална академиа наукох України вибрала го за свойого иножемного члена, вєдно зоз нашим професором др Юлияном Тамашом.
Академик Мушинка на вецей заводи пребувал у наших крайох. Новинско-видавательна установа „Руске слово” видала два кнїжки Миколи Мушинки: „Фолклор Руснацох Войводини” (1988) и „Од усней по писану литературу” (2017). Наступал у руских емисийох Радия и Телевизиї. Видал коло 80 авторски кнїжки, даскельо стотки науково роботи и на тисячи публицистични статї. Вшадзи дзе бул, афирмативно бешедовал и писал о нас и о нашей култури аж по тамаль покля го чежка хорота нє звладала.