Анов дїдо з Польскей ше концом XIX вику приселєл до Босни. Велї роки познєйше, Анов оцец ше преселєл до Сриму. Од оца часто слухала о блїзкей фамелиї у Польскей з хтору ше нїґда нє видзели… По тот рок, кед ше єй сполнєло жаданє на хторе роками чекала.
Часто ше гвари же „живот пише романи”, а подобне би могло повесц и кед слово о Ани Провчи, народзеней Бурдина, зоз Шиду, хтора цалого живота мала вельке жаданє упознац братнякох з Польскей, а о хторих роками лєм слухала. Гоч животна приповедка єй фамелиї нє така єдноставна, сама животна драга Бурдинових наисце цикава.
ЙОСИП ОСТАЛ У СРИМЕ
Того лєта, у авґусту, до Шиду пришли Аново братняци – Ян Бурдина и други братняк тиж Ян, и сами медзи собу братняци од двох власних братох. Потим, ту були ище двоме Аново братняци – Антек и Йосип Бурдина, хтори жию коло городу Леґница у Польскей.
Бурдиново так починаю свою приповедку…
– Наш дїдо, Максимилиян, як 18-рочни леґинь ище 1898. року зоз Польскей приселєл до Босни, до места Селиште при Банялуки. Року 1905. ше оженєл з Полякиню Маґдалену и мали пейцох синох и два дзивки. Єден з тих синох бул Анов оцец Йосип. У спомнутим валалє жили по 1946. рок, а вец ше дїдо врацел до Польскей, бо баба умарла. Медзитим, Анов оцец ше нє врацел до Польскей зоз своїм оцом и братами, алє ше приселєл до Бикичу дзе бул слуга. Оженєл ше зоз ґаздову дзивку у хторого робел, алє нажаль, супруга му умарла при породу. Познєйше ше Йосип оженєл з Наду Еделински з Беркасова и мали двойо дзеци, Франя и Ану – толкую Бурдиново свойо фамелийни вязи и їх коренї.
Ана Провчийова нам потим приповеда же єй оцец 1964. року пошол до Польскей нащивиц оца (Анового дїда), а кед ше врацел, приповедал о фамелиї хтору його найблїзши нє упознали.
УПАРТОСЦ ШЕ ВИПЛАЦЕЛА
Йосип умар 1987. року, а Анова мац Нада 1998. року. Ана нам гвари же ю вше ци кавело дознац кус вецей о фамелиї, и нє лєм тото, сцела ше зоз нїма и упознац. Як роки преходзели, тоти жаданя були вше моцнєйши. Пробовала наша собешеднїца дойсц до братнякох у Польскей и прейґ емисиї „Све за любав”, хтора велїм помогла найсц родзину або блїзки особи, алє нажаль, тото ше єй нє удало. А вец чула же у єдним валалє у Бачки єст векше число Полякох цо там жию, розпитовала ше и при предсидательови месней заєднїци и, наишла на перши шлїд – дошла до податкох о своєй родзини. Прейґ интернету возпоставела контакт. У маю 2016. року Анов власни брат Франьо одпутовал до Польскей упознац родзину. Того року у маю, то зробела и Ана.
ПАМЯТКИ ЗА ЦАЛИ ЖИВОТ
Вєдно зоз сином Славеном Ана рушела на драгу длугоку коло 1.100 километри. У Польскей була даскельо днї, упознала найблїзших, як и околїско одкаль походза и єй коренї по оцови.
– Перше, барз ми мило же сом ше стретла зоз своїма братняками и же ше ми конєчно сполнєло жаданє упознац их. Наисце там, у Польскей, барз крашнє и мали зме цо видзиц, було часу за бешеду, алє и за нащиву городу. Тоти даскельо днї хтори сом там препровадзела, озда занавше будзем паметац, но мойо вельке жаданє було же би и мойо братняци пришли до мнє, до Шиду. Догварели зме ше же би то було такой того лєта, док ище красна хвиля. Так и було, и пред кус вецей як мешацом, вони пришли до нас – приповеда Ана.
Моцни чувства ознова настали кед ше стретли ту, у Шидзе, а домашнї им були Ана и єй супруг Звонко, познати привреднїк и власнїк подприємства „Трендкомерц”. Красну хвилю госци з Польскей вихасновали, та нащивели и братняка Франю у Беркасове, його винїцу, а вец и познати манастир при Беркасове – Святу Петку.
Внєдзелю з Ану пошли до нашей, грекокатолїцкей церкви на Службу Божу и барз ше им пачело, и церква, и обряд…
– И у нас, подобно як и ту, на вецей конарох. Видно же єст и богатих и худобних. У Польскей єст и штреднєй класи людзох, алє и барз богатих хтори обрабяю по 3 000 гектари жеми и маю свойо фарми. Тот хто худобни достава помоц од держави, а як чуєме, и у вас так.
Крашнє нам було ту, у родзини, набешедовали зме ше и видзели околїско. Час нам швидко прелєцел, и мушиме ше врациц дому, алє з вельким жаданьом и обецунку же ше одтераз будземе частейше стретац у нас, у Польскей, и ту у Шидзе – гварели на концу Бурдиново, а з таким жаданями ше зложела и Ана Провчийова.
НЇҐДА НЄ ПОЗНО ЗА РОДЗИНАНЄ
Ана роками пробовала дойсц до братнякох у Польскей, аж и прейґ єдней емисиї хтора помага людзом пренайсц найблїзших. Аж влонї вона дошла до податкох о своєй, длуго глєданей родзини. Того року у маю их пошла до Польскей упознац, а анї єй братняци нє остали длужни, та нєдавно пришли до нєй, до Шиду.
ДРАГА НЄ ПРЕПРЕЧЕНЄ
Бурдиново гваря же им путованє з Польскей по Сербию нє було чежке, но, кед сцигли на гранїцу Горватскей и Сербиї, на гранїчним преходзе мушели чекац два и пол годзини. Бул то такволани лєтнї шпиц кед ше туристи зменюю и кед єст вельки гужви на гранїчних преходох.
– Анї нам тото нє завадзало, бо зме знали же лєм даскельо километри далєй у Шидзе и Беркаксове наша родзина хтора нас чека – гварели нашо собешеднїки з Польскей.
У Польскей Ана упознала шицку родзину