Було то длуго пририхтоване, перше и историйне стретнуце єдного папи и русийского патриярха, хторе закончене зоз заєднїцку Декларацию хтора порушала велї питаня.
Папа Франциско и патриярх Москви и цалей Русиї Кирил ше зишли 12. фебруара, з вельким публицитетом, на Куби, на медзинародним аеродроме у Хавани, цо закончене з подписованьом заєднїцкей Декларациї, за хтору гварене же ма, насампредз, пасторални характер.
Найкратше поведзене, составена є зоз 30 параґрафох и представя поволанє на сотруднїцтво братох у вири, на медзирелиґийни диялоґ, защиту преганяних християнох и одбрану фамелиї. Тиж так, спозорює ше на опасносц секуларизма и на гроженє животу, як цо абортус и евтаназия. Грекокатолїком окреме важна виражена надїя же стретнуце на Куби допринєше помиреню там дзе єст тензиї медзи грекокатолїками и православнима.
ПРИЧИНИ ЗА СТРЕТНУЦЕ ПРАВЕ ТЕРАЗ
Филозоф-релиґиолоґ Мирослав Кевежди обрацел увагу на тото же шветова католїцка мрежа обявела же єст штири причини за стретнуце праве тераз. На першим месце препознате же треба зопрец преганяня християнох на сиверу и центру Африки и Блїзким Востоку, дзе церпеня досягли розмири ґеноциду. Друга причина то искуство моралного либерализма у швеце, дзе му ше два Церкви процивя поставени на заєднїцким традицийним становиску. Треца причина у тим же политични власци Русиї маю потребу интензивнєйше дипломатски дїйствовац у чаше кед им пре санкциї велї порядни канали комуникациї зужени. Штварта причина находзи ше у позиционованю пред синодалним сходом котри би того року мал коло вселенского патриярха Вартоломея позберац шицки православни Церкви.
Шеф оддзелєня за вонкашнї одношеня РПЦ митрополит Хиларион гварел пред сходом же у терашнєй траґичней ситуациї треба охабиц з боку нукашнї нєскладаня и зєдинїц моци же би ше одбранєло християнство у реґийох дзе воно загрожене.
– Под нєскладанями вон на першим месце препознава „униятску” контроверзу – гварел Кевежди. – У Декларациї котру подписали папа Франциско и патриярх Кирил тоти теми нашли свойо место медзи трицец розличнима точками. У пиятей точки винєшене жалєнє пре траценє єдинства (медзи католїками и православнима 1054. року). Маюци у оглядзе тирваци и велї препреченя, през Декларацию ше виражує надїя же стретнуце допринєше воспоставеню єдинства и же ше поруша християнох ширцом швета же би ше модлєли за полне зєдинєнє гевтих котри шлїдза Христа. Медзирелиґийни диялоґ нужни у знємирююцих часох, а розлики у розуменю релиґийних правдох нє шму завадзац людзом розличних вирох же би жили у мире и гармониї. Правдац криминални дїла зоз релиґийнима виреченями нє прилаплїве.
Медзи остатнїма точками находза ше слова же „Ми нє ривали, алє браца”. Виражена надїя же стретнуце допринєше помиреню грекокатолїкох и православних: „Нєшка очивисне же метод ‘унияценя’ прешлих викох, котри подрозумйовал приводзенє єдней заєднїци до єдинства зоз другу так же будзе оддзелєна од своєй першобутней Церкви, нє драга до єдинства”. Источашнє, церковни заєднїци котри ше зявели як резултат историйних обставинох маю право исновац и преберац шицко цо потребне же би були сполнєти духовни потреби їх вирних, намагаюци ше ґу миру зоз сушедами.
Боки котри участвую у конфликту у України поволани ґу порозуменю, солидарносци и миротворству.
СХОД ДВОХ ШВЕТОХ
На официйним интернет боку Московского патриярхату, як обрацел увагу Кевежди, початком фебруара поведзене же стретнуца найвисших церковних представительох були плановани и скорей, алє же проблем униї бул главне препреченє: „Знїщованє трох епархийох Московского патриярхату на заходу України з боку униятох на преходзе осемдзешатих до дзеведзешатих рокох, преношенє центра Українскей грекокатолїцкей церкви зоз Львова до Києва, намаганє тей Церкви же би достала статус патриярхата, пресцеранє мисиї УГКЦ на традицийно православни жеми Восточней и Южней України, потримовка униятом роскольнїком – шицко то фактори котри лєм звекшали проблем”.
Глава УГКЦ Святослав Шевчук прекоментаровал слова о праву на иснованє грекокатолїкох у Декларациї так же „Ми нє обовязни од нїкого питац допущенє же бизме исновали”. Вон гварел же позиция котру забера УГКЦ вибудована на социялним ученю Католїцкей Церкви, а представителє РПЦ патра на УГКЦ як на „члена боку процивставеня”. Поглавар Шевчук гварел же нє участвовал у писаню Декларациї и же можебуц у контакту зоз Апостолским нунцийом у України зрозуми „цемни места” у тексту и позицию Ватикана там дзе му ше видзи же вона нє цалком ясно формулована.
Перши чловек УГКЦ Шевчук обачує же ше на стретнуцу зишли два „паралелни швети” – єден духовни и католїцки, а други политични. Анґлийски интернет маґазин „Католик Хералд” указує на тото же грекокатолїки буду мац помишани чувства, прето же становиска у Декларациї можу буц похопени так же огранїча евангелизацию.
Александер Волков, котри задлужени за одношеня зоз явносцу патриярха Кирила, гварел же „100 одсто ґаранция же стретнуце медзи двома церковнима лидерами нє ма вязи зоз политику”. Заш лєм, кардинал Курт Кох, котри участвовал у писаню Декларациї, гварел за Ватикански радио же ясне же политични питаня присутни и нє мож их заобисц – потолковал филозоф-релиґиолоґ Мирослав Кевежди.
У своїх роздумованьох за „Руске слово”, публициста Томислав Жиґманов указал на популарносц и харизматичносц папи Франциска, хтори свидоми грихох у структурох, та и у Церкви. З тим ше вон нє мири, дїйсвтвує одлучно и меня нє лєм кадри у Церкви, алє и єй праксу. Так порива и других же би превипитовали и меняли себе и свойо структури. При тим є вирни научованю Церкви. Отворени є за швет и сучасносц и жиє у складзе з моцнима християнскима реґулами. Источасно приступа без предрозсудкох у стретнуцох з другима вирами и Церквами. Наисце дїйствує, жарґонски поведзене, як „меґа стар”.
З другого боку, треба мац у оглядзе же є перши папа хтори за поглаварске мено вжал мено основоположнїка „конкурентского”, францисканского шора – св. Франї з Асиза, шора хтори познати по прихильносци ґу худобству и хтори пошвецени худобним. Яґод кед би сцел з тим ґестом злучиц два значни ствари християнства – вирносц науки Церкви и витворенє автентичней пракси.
СУМНЇ ШЕСТРИНСКЕЙ ЦЕРКВИ
– У нас ше, од скорей, на Заходну Церкву патри зоз сумню – акцентовал Жиґманов. – З часом, одношеня медзи Востоком и Заходом медзи Церквами постали обтерховани, розуми ше, з християнством у дефициту. Кед история обтерховює, вец виостава и порихтаносц за стретнуце. Алє, нєт християнства без стретнуца!
Тераз нє место и нє час за глїбши анализи о одвичательносци у прешлосци. Медзитим, пре проблематичну прешлосц, уж длугши час пол милиона вирних у Сербиї дискриминовани. Нє лєм пре неґативни стереотипи о Католїцкей Церкви, алє им онєможлївене стретнуц свойого вирского поглавара – твердзи Жиґманов.
Заш лєм, у Хавани папа з ошмихом облапел Кирила, свойого православного брата у Христови, зоз заєднїцким порученьом же нєдопущуюци войни у мено Боже. Застарани, вони зоз Хавани здогадли же война то вироятно цошка найгорше за чловека, бо теди победзує зло. Таке зме видзели и на наших просторох пред 25 роками. Поглаваре Франциско и Кирил процив того, вони апелую на мир и сотруднїцтво.
– Маюци шицко цо поведзене у оглядзе, после стретнуца папи Франциска и патриярха Кирила мож поставиц питаня же чи Хавана, главни город ище вше комунистичней Куби, будзе место зоз хторого история християнства руши у лєпшим напряме? Чи їх братске стретнуце принєше надїю католїком у Сербиї же ше стретню зоз своїм вирским чолнїком? – опитал ше на концу Жиґманов.
ЄСТ И РОЗЧАРОВАНЯ
Аґенциї у швеце пренєсли же поглавар УГКЦ Святослав Шевчук критиковал заєднїцку декларацию папи и патриярха Кирила, окреме часц хтора ше одноши на Україну, у хторей ше „шицки боки хтори уключени до зраженя поволує на осторожносц”. Архиепископ Шевчук думаня же слово „зраженє” нєадекватне, бо алудира на гражданске зраженє, место на „странску аґресию сушедней держави”.