Вистава малюнкох, вецей як 30 роботи родоначалнїкох наївней уметносци у Сербиї – наївцох зоз Ковачици, першираз була доступна и вербаскей подобовей публики, у Ґалериї Културного центру Вербас.
– У Вербаше зме представели часц богатого фонда малюнкох наїви з нашей Ґалериї, на хторих намальовани людзе з народу, валалчанє, парасти, а мальовали их людзе з души, з емоциї – визначела директорка Ґалериї зоз Ковачици Мария Распир и здогадла на слова познатого критичара Ота Бихалїя Мерина хтори своєчасно гварел же ше Ковачица дзекуюци тим малюнком нашла на значним месце медзи шветовима метрополами на шветовей карти уметносци наїви.
На отвераню вистави, кустос Ґалериї у Ковачици Ана Жолнай Барца гуторела о наставаню наївней уметносци у нас, од 1939. року, та по снованє Ґалериї у Ковачици 1959. року.
– У Вербаше презентуєме и роботи шветово познатих наївцох Зузани Галуповей и Мартина Йонаша, хтори 1978. року за свойо малюнки достал Златну медалю у Милану и чийо роботи, вєдно зоз дїлами Галуповей, крашели мури шветових ґалерийох – визначела Барца.
Вербаска подобова публика по 5. фебруар наисце мала винїмкову нагоду поопатрац позарядово роботи наївних малярох зоз Ковачици. Виставу малюнкох з яснима, чистима фарбами, фарбами зоз обичного живота, з веселима тонами народного облєчива Словакох, малюнки полни живота и шветлосци – хтори вшелїяк вредзело поопатрац.
– Як зме чули на отвераню, Ґалерию у Ковачици на виставох под час рока просеково нащиви помедзи 19 и 23 тисячи нащивительох, цо звучи импозантно. А як и нє, кед ше зна же Ковачица постала културни бренд у жеми и иножемстве, праве дзекуюци подобовей уметносци – гварела вербаска ґалеристка Силвиа Єлачич.