Тих дньох маме два швета. Правда же и єдно и друге швето даєдни з нас славя, а дзепоєдни нє, же єст людзох хтори их анї нє припознаваю, алє факт, вони ту, гоч єдно нєофицийне. Заєднїцке им єдно: и 8. и 9. марец нас здогадую на борбу.
З єдного боку ше чувствуєм глупо прето же мушим писац о 8. марцу. Нє прето же мам даяки проблем з тим шветом, лєбо же думам же уж нє ма вязи зоз ориґиналну идею, лєбо нє знам цо, алє прето же 8. марец першираз означени пред вецей як сто роками, а и далєй себе мушиме доказовац же за цо ше закладала Клара Цеткин. З оглядом на обставини и уровень дружтвено-цивилизацийней еволуциї, боїм ше же ше тота ситуация нє пременї пошвидко и же ту ище роками будзе важиц правило „кед ми є жена, вец нє силованє”, „чи сцеш робиц, и чи маш у плану народзиц?” лєбо „га, вона жена, нє може вона мац исту плацу, бо нє роби як хлоп?” и подобни глупосци.
Е тераз, кед ше дацо од пред сто роками нє цалком „прияло” на тих просторох, вeрим же за други идеї, хтори вельо младши, будзе требац ище вецей часу и то барз жалосне. Нє прето же думам же людзе на тих просторох глупи, глупосц нє ґеоґрафска лєбо ґенетска ствар, односно нє постої ґен за глупосц хтори нам шицким на Балкану уродзени, лєм зме нє едуковани досц, затровани зоз погришнима приоритетами и огранїчени у попатрунку на швет. И якош нє видзим, гоч хтора власц у питаню, же ше дахто озбильно намагал же би ше то пременєло. Од Доситея, Арчибалда Райса, а и велїх других мудрих людзох з нашей блїзшей лєбо дальшей прешлосци, а хтори ровно спозорйовали на углавним исти ствари хтори треба меняц, ми стално вибераме исти круг „мачо” авторитетох, од владара, церкви и войска, по лидерох и партиї. У карчми зме мудри, алє нам пракса нїяка, розумиме ше до шицкого и о шицким маме думанє, алє нє розумиме сущносц поняцох як цо то диялоґ, шлєбода, правда, право… И нормално, понеже ше сами за себе нє можеме вибориц, алє ше вше бориме за дакого другого и цудзи цилї, вец нам нєпреривно хтошка други и виновати. Нє постої лєм єден нєприятель, алє их єст вецей и вше, у зависносци од нагоди и потреби, вицагуєме даєдного зоз резерви. Нє виновати тот хтори силовал, алє гевта хтора мала кратку сукню, нє виновати тоти хтори гласали за Милошевича, алє гевти хтори гласали за Тудьмана, нє виновати Серби, алє Албанци, нє виновати напредняки, алє жовти хтори були пред нїма. Вше хтошка други.
Е, прето важни тоти два швета зоз початку тексту: и єдно и друге нас здогадую на борбу гевтих хтори прилапели одвичательносц за свойо животи. Борели ше же би врацели контролу над нїма и же би жили нормални и квалитетни живот и же би меняли тото цо видзели же нє у шоре. И прето ми 8. марец важни як и 9; и єден и други датум здогадую же лєм од нас поєдинєчно завиши дзе и у яких обставинох будземе жиц наютре, лєбо о 10 роки и же лєм сами будземе виновати кед нам живот будзе исти як и нєшка.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.