Таня Бодянец Колбас и єй супруг Олеґ Колбас ше до Канади преселєли точно пред дзешец роками и од теди скравали живот так як вони сцели. Каждого року им ше вше дацо вельке случело, и як гваря, нє було им анї кус допито. Коцочки ше поскладали, та Таня достала роботу як учителька, и тераз роби тото цо вше любела.
Таня одросла у Руским Керестуре и одмалючка була активна у рижних секцийох. У рускей заєднїци ю могло замерковац на „Червених пупчох”, „Червених ружох” и „Ружових заградкох”, у театралних представох, поетских вечарох, програмох „Дньовки”, „Костельниковей єшенї”, у анґажманох у МАК-у и „Литературним слове”. Закончела Катедру за руски язик и литературу на Филозофским факултету, нєпреривно робела на себе, и як гвари, интересовал ю анґлийски язик.
– Моя найвекша любов под час школованя бул анґлийски язик и вше сом го жадала усовершиц и можебуц пренєсц тото интересованє за тот язик на других. Так сом под час студийох на Катедри ходзела и до приватней школи у Новим Садзе з намиру усовершиц ше и попокладац рижни испити хтори би ме упутели на даяки нови драги – гвари Таня.
ЯЗИКИ ОТВЕРАЮ ДЗВЕРИ
И наисце, труд и пожертвовносц ше виплацели, та пошвидко почала и єй, такволана, учительска кариєра. На предкладанє тедишнєй педаґоґинї у керестурскей школи Еуфемиї Будински, Таня 2000. року дзецом почала викладац приватни годзини анґлийского язика.
– Теди анґлийски нє бул заступени у основней школи. О даскельо роки интересованє за ньго було вше векше, так же ше годзини анґлийского язика зоз моєй дзецинскей хижи „преселєли” до Дому култури у Руским Керестуре. Познєйше, кед постал популарни одход до Канади, тримала сом годзини и старшим. То були мойо успишни поднїмательски днї – покус у франти гвари Таня.
Першу роботу достала 2003. року у Основней школи и ґимназиї „Петро Кузмяк”, дзе робела тото цо найволєла – преподавала анґлийски язик и уживала у каждей хвильки хтору препровадзела у учальнї з дзецми. Заш лєм, потреба за сиґурносцу ю одведла прейґ океану.
– Початком 2000-тих рокох два раз сом була у Канади у нащиви длугорочней товаришки. Попачела ми ше цала система живота – сиґурносц, можлївосц напредованя на рижних польох, вредносци у дружтве… У тот час шицко у Сербиї якош стаґнировало – обецовани вельки пременки, а нє случовало ше нїч конкретне цо би ме прешвечело же то место дзе бим сцела жиц, основац и виховац фамелию. Моя робота нє була сиґурна, а анї робота мойого леґиня, терашнього супруга, так же, кед зме ше побрали 2006. року, надумали зме же сцеме пробовац имиґровац и започац заєднїцки живот дзешка индзей – толкує Таня.
АНЇ КУС НЄ БУЛО ДОПИТО
За дзешец роки у Канади, Бодянцово – Колбасово мали динамични живот. Було ту селєня, школованя, потим пришли и дзеци…
– Кед зме сцигли до Батлфорду, даскелї добри людзе нам помогли найсц роботи и квартель, а понеже зме нє мали проблем зоз язиком, далєй зме ше сами знаходзели. Пошвидко сом почала робиц як асистент у католїцкей штреднєй школи. Понеже там були велї нашо дзеци котрим требала помоц коло язика, а велї були мо йо школяре у Керестуре, комбинация була совершена. Ґу тому, вечарами сом робела и на локалним коледжу як инструктор анґлийского язика, имиґрантом котри приходзели зоз Китаю, Пакистану, Колумбиї, України, Сербиї, Кореї… Олеґ даскельо тижнї робел у єдней машинскей фирми, а вец прешол до древари, дзе донєдавна робел и напредовал през рижни позициї. Шицко нам рушело як спада, були зме млади, мали зме часу за виглєдованє Саскачевану и релативно швидко и лєгко зме ше прилагодзовали на нови живот. Медзитим, я сцела вихасновац и факултетску диплому зоз Сербиї, та сом ше презнавала чи бим, и як бим, могла достац роботу у школи як учителька. Розуми ше, требало ше дошколовац. Намира нам була одселїц ше до Онтария, понеже Олеґ там ма вельку фамелию, так же сом ше приявела на велї факултети праве у Онтарию – гвари Таня.
У медзичаше ше народзела и їх дзивочка Лейла, а Таня була прията на Педаґоґийни факултет Универзитету Заходного Онтария, так же ше шицки тройо преселєли на восток, порихтани на нову авантуру.
– Програма на хтору сом була прията тирвала два семестри и облапяла три розлични пракси. Жили зме у кампусу блїзко при мойому факултету. Було интересантно прето же зме були медзи младима фамелиями одвшадзи, хтори тиж були на студийох и у подобней ситуациї як и ми – здогадує ше наша собешеднїца.
Понеже економски обставини у Онтарию нє були вигодни, чежко було найсц гоч яку роботу, а роботу у школи ище чежше. Кед Таня дипломовала, видзели же нє годни обстац у такей ситуациї, та ше надумали врациц до Саскачевану же би голєм єдно мало сиґурну роботу. А Олеґа лєдво дочекали най ше враци до старей фирми. После рижних ресертификацийох онтарийскей учительскей дипломи и доставаня саскачеванскей учительскей дозволи, кратко робела як учителька на замени, алє то було цалком достаточно же би вошла до системи и же би ю волали на роботу.
НЄ ПЛАНУЄМ НЇЧ МЕНЯЦ
Таня єден час препровадзела дома зоз дзецми, а кед дакус подросли, дала ше до глєданя роботи и була прията до основней школи у Батлфорду.
– Конєчно сом достала роботу хтору сом жадала. Перши рок бул чежки, понеже то школа у хторей 90 одсто школярох индиянского походзеня и велї зоз худобних и социялно загрожених фамелийох. З другого боку, учительски колектив барз зложни, администраторе феноменални, так же кед сом достала понукнуце за стаємну роботу, знала сом же то место за мнє. Ниа, уж пейц роки робим у истей школи и затераз нє плануєм нїч меняц. Олеґ пред роком пременєл роботу. Преквалификовал ше и тераз роби за службу безпечносци Саскачеванского министерства правди, точнєйше, заняти є як заменїк шерифа у провинцийним суду – гвари Таня.
И ДЗЕЦИ УЧА О СВОЇМ ПОХОДЗЕНЮ
– Школа у хторей робим спада до явней системи образованя и єдна є з найиновативнєйших школох у дивизиї. И наш Яни ходзи до тей школи понеже маме два предшколски оддзелєня хтори робя кажди дзень и цали дзень, а мнє то практичне, бо го водзим зоз собу и врацам ше зоз нїм. Лейла ходзи до трецей класи и можем повесц же зме задовольни зоз образованьом яке нашо дзеци доставаю. Сцели зме же би нам дзеци знали ище єден язик, та ходзели до франкофонскей школи, дзе ше настава отримує на французким язику. Дома бешедуєме по руски и по анґлийски, но частейше, зато, по анґлийски. То нє мож обкеровац прето же дзеци векшу часц дня – чи у школи, чи на рижних секцийох после школи, бешедую по анґлийски. Олеґови и мнє цалком достаточно же би дзеци розумели по руски, побешедовали зоз дїдом, бабами и бачиками на Скайпу и же би мали свидомосц о тим одкадз их родичи – толкує Таня свойо и Олеґово становиска.
– У тей хвильки ше концентруєм на фамелию, потим роботу и даскельо активносцох звонка обисца. Шпивам у женским акапела хору, интересує ме технолоґия у образованю, та зоз колеґами часто ходзим на конференциї. Тераз ше праве пририхтуєм за єдну, дзе першираз участвуєм як презентер. Любим шлєбодни час препровадзиц зоз дзецми и Олеґом, а часу нїґда нє досц.
ПОШЛИ ЗА ЛЄПШИМ
Керестур им остал у красних памяткох и, вшелїяк, охабел вельки шлїд у нїх самих. Медзитим, до Канади, заш лєм, пошли пре нови искуства и познанства и лєпши живот – цихи, мирни и иншаки, цо з роками и створели. А з родичами маю пораду же би ше нащивйовали голєм кажди два роки, гвари Таня.
