Кажда награда у професиї ма, углавним, стимулативну функцию. То нє плаца за роботу, алє є припознанє за труд и закладанє. Награда є, єдино теди, кед ма леґитимносц и конзистентносц, цо значи потримовку цильней заєднїци и кед ма традицию додзельованя.
Рускоязичне новинарство ше нє може похвалїц же ма стаємну новинарску награду, а ад хок награди нє вше маю потримовку ширшей фаховей заєднїци. Подобна ситуация и зоз вецейязичнима наградами на покраїнским уровню у Войводини. Кед нє барз ясне же прецо дахто и праве тераз достал награду, вец вона траци главне – порученє же ше будуци труд и шмелосц виплаца праве през дошлїдносц у професиї.
Чесц винїмком и медийним хижом котри ше намагаю возпоставиц свойо награди, дзе були наградзени и велї новинаре, або интелектуалци з рускей заєднїци, як Рамач, Канюх, Кишюгас…
И еснафски новинарски здруженя додзелюю награди, алє анї єдно у новшим чаше нє додзельовало на язикох националних заєднїцох. То була и слика того як ше третировало вецейязичне новинарство, котре ше часто пежоративно наволує „меншинске”, гоч у Покраїни иснує барз вельки домашнї и странски анґажман за провадзенє и потримовку информованя на язикох националних заєднїцох.
Значи, новинаре котри писали по руски, мадярски, словацки, румунски мали обовязку притримовац ше шицких страндардох, алє нє мали право на награду, як цо то було у случаю новинарох котри писали по сербски (або на БГСЧ).
И цалком, вец, могло розумиц каждого „меншинского новинара”, прецо би окрем плаци дацо вецей ентузиязму укладал до професиї, кед за тото нє ма припознанє нє лєм од своєй заєднїци, алє анї од новинарох у Покраїни. Прецо же би ше новинар зоз малочисленей заєднїци у замервених родзинских, сушедских, людских одношеньох и под прициском националней, локалней и покраїнскей политики викладал гоч яким ризиком и звадзовал зоз околїском? Тото и приведло до пасивносци у вецейязичним новинарстве и його слабей интеракциї зоз новинарску заєднїцу у Войводини.
Обачуюци шицки тоти проблеми у вецейязичних медийох, ище на виберанкох за Национални совити 2014. року, редакторе новинох на руским и словацким язику, „Руске слово” и „Глас люду” вєдно зоз Нєзависним дружтвом новинарох Войводини порушали инициятиву же би награду могли доставац и тоти новинаре котри пишу на язикох других заєднїцох у Войводини.
Того року награда додзелєна. Остава виволанє же чи ше ю, и кому, додзелї идуцих рокох.
Пишце нам – ruske.redaktor@gmail.com.