Стретнуце Грубеньовей фамелиї, або як ю сами наволали – Грубенїяда, 10. юния у Руским Керестуре, отримана уж штварти раз, а зишли ше найвецей потомки Грубеньових Михала и Юли (народзеней Надь) хтори народзени концом 19. вику. Першираз поволали и Грубеньових з других фамелийних конарох.
Од Михала и Юли було 89 потомки, а на свойо нєдавне стретнуце ше зишли коло трицец, зоз рижних крайох, окрем Керестурцох и з Кули, Нового Саду, Винковцох у Говатскей, з Любляни у Словениї. Стретнуце орґанизовали дїда Михала унук, Керестурец, Яким Грубеня Бора и праунук, Томислав Грубеня зоз Кули. Вони двоме, а поготов Бора, були и иницияторе тих фамелийних стретнуцох хтори почали 2009. року праве у Керестуре, друге було у Новим Садзе, треце у Кули, а тераз ознова у Керестуре одкаль и їх шицких коренї.
УЖ ШТВАРТИ РАЗ ВЄДНО
На першим стретнуцу з Грубеньовей фамелиї було вецей як 40 души, а найважнєйше им було лєм же би ше зишли, понеже, як гваря Бора и Томислав, у орґанизованю стретнуцох то и найчежше. Нє може каждому одвитовац єден исти дзень же би могли присц, а єст вельо конченя и коло орґанизациї. Гоч догварене же то будзе робиц вше други „орґанизацийни одбор”, звичайно то заш лєм спаднє на тих двох найвекших ентузиястох и иницияторох. А о тим прецо су таки упарти отримовац спомнути сходи хтори им, як обидвоме потвердзели, барз вельо знача, Томислав гвари:
– Мило нам побешедовац о шицким и отримовац фамелийни вязи, бо крев нє вода. Нажаль од остатнього стретнуца двойо нам умарли, алє маме и двоїх народзених хтори ище нє ту. И моя мац ище була на предостатнїм стретнуцу, а тераз ту и младши ґенерациї хтори тиж вше вецей приходза. Ту и мой син зоз фамелию, цо ми окреме мило, и моя шестра и шовґор хтори пришли аж зоз Любляни.
Подобнє роздумує и Бора.
– Я тоти сходи барз любим и вельо ми знача. Ми, тоти цо зме ту, у валалє, та ше познаме, а поправдзе поведзено, уж нас єст вецей у швеце. Прето сом и надумал порушац тоти нашо стретаня, а Томислав ме потримал. На перше стретнуце ишла моя дзивка Таня з мужом зоз Коцура и з Кули нє мали превоз, та сперали дакого най их привеже. Сперали и єдну пару, но вони им нє станули, а кед ту сцигли на стретнуце, видзели же тоти исти двойо ту шедза. То була наша родзина, лєм ше, ниа, нє познали, анї старши ґенерациї младших, анї младши медзи собу. Нє знам як бим иншак мал нагоду видзиц тих цо пришли зоз Горватскей, або Томову шестру з Любляни, нє паметам кеди зме ше видзели… Ту и мой брат Дадо зоз супругу, а дзивка того року нє могла присц. То мнє була основна причина орґанизовац нашо стретнуца – „Грубенїяди”.
МАКЕТА ДЇДОВЕЙ ХИЖИ З ЦИҐЛАШОРА
За перше стретнуце Грубеньово дали виробиц герб своєй фамелиї, и з нїм ше барз цеша, а того року маю и цошка нове. Йоаким Бора, хтори по фаху столар, виробел макету старей хижи дїда Михала и баби Юли на Циґлашоре. Шицки їх унуки и праунуки добре паметаю дзе ше як дзеци дзечнє бавели и дружели, та ю и сам Бора виробел по паметаню. Макета того року на „Грубенїяди” на почесним месце, вєдно зоз фотоґрафию дїда и баби.
Грубеньово свойо стретнуце орґанизовали у просторийох Майсторского дому. Хлопи ше найвецей дружели коло котла з паприґашом, други заш нука коло стола у бешеди и паметаньох.
Марча Грубеньова, одата Брдар, була и найстарша од присутних, народзена 1936. року. Нєшка жиє у Йосиповцу при Винковцох у Горватскей, а на сход пришла лєм зоз сином и нєвесту, бо дзивка з фамелию пошла на морє.
– Я дзивка дїдового сина Михала, и ми жили у Вепровачу. Кед сом ше одала, пошли зме до Нємецкей, а врацели ше до Винковцох одкаль бул мой супруг. Грубеньова фамелия була зложна, а дїдо нам барз бул добри. И мой муж шицких барз почитовал и гварел же ридко найсц таку зложну фамелию – пояшнює Брдарова.
На питанє цо єй знача сходи, Марча гвари же барз вельо, а нє була лєм остатнїраз пре хороту. Єй родзина, одата Грубеньова з Кули, додава:
– Нїч ю тераз нє болї, така є щешлїва и задовольна. Ми два ше барз сходзели док вони жили у Крущичу, на шицки подїї и родзени днї зме ходзели. Раз нас було вецей як 40 док дзеци були мали.
ПОВЯЗАЛИ ШЕ И З ДРУГИМА ГРУБЕНЬОВИМА
Як дознаваме од Томислава, дзекуюци социялним мрежом, пренашли же єст и других Грубеньових.
– Знаме лєм тельо же наш дїдо Михал мал брата Денчия, а нєшка його унук Мирон зоз Кули. Повязали зме ше и зоз фамелию Петра Грубенї зоз Дюрдьова, и нєшка пришол з нами його унук Карло з Нового Саду. Петро мал сина Дюру, а мал ище трох братох и єден бул у Керестуре, док за трецого нє знаме дзе бул. Тоту вязу медзи нашим Михалом и Петром сом пробовал найсц и у матрикулох у керестурскей парохиї, алє сом нє мал досц податки. Алє нє одступаме – гвари Томислав. Од пейцох братох Грубеньових на тей штвартей Грубенїяди од каждого брата бул дахто з потомкох.
Зохабели зме Грубеньових на їх стретнуцу же би ше далєй дружели и повешелєли, нарадовани єдни другим, бо, наисце, як гвари стара присловка „крев нє вода, а жили нє порвазки”.
ПОТОМКИ МИХАЛА И ЮЛИ ЗОЗ ЦИҐЛАШОРА
Михал и Юла Грубеньово жили на Циґлашоре у Керестуре и мали шесцеро дзеци. Єдина дзивка Ирина умарла млада, та остали пейцме синове: Йовґен бул народзени 1905. року, Михал 1914, Данил 1920, Йоаким 1923, и Дюра 1925. року. Шицки су покойни.
Йовґен, Томиславов дїдо, жил у Оджаку и робел на желєзнїци, Михал у Вепровачу, Данил як колар у Кули, Йоаким –Гокцайд, Кимов оцец жил у Керестуре и бул шофер у „Слоґи”, а Дюра у Керестуре – Дюру коминяра оцец, алє вон барз млади погинул у нєщесцу.
По родослову котри Грубеньово направели, од того конара їх фамелиї нєшка єст 89 потомкох розошатих од Керестура, Кули, Нового Саду по жеми реґиону, та и Нємецку, Данску, Канаду…
