Гоч ше длуго намагал оформиц рок состав, велї го запаметали як єдиного кантавтора у тот час, хтори творел и власни композициї по руски. Було то цошка нове, та и барз крашнє прилапене прецо Славко Афич постал швидко популарни концом 70-тих рокох прешлого вику.
Кед штредком 70-тих рокох престали грац „Ореоли”, на керестурскей музичней сцени наступали єдино познати ґрупи, а домашнї будуци музичаре дорастали. Медзи першима бул и Афич, хторого познєйше наволали Джеґер. Музику полюбел одмалючка, попри баби Феброни хтора барз крашнє шпивала, а ише на салашу, дзе Славко препровадзел вчасне дзецинство аж по одход до школи.
– На салашу сом уживал у цихосци природи, без куповних бавискох. З того часу и нєшка черпам инспирациї за свойо писнї. Мой оцец вше жадал же бим грал на даяким инструменту, бо и сам любел музику и поезию. Перши инструмент ми бул картонски кларинет, а мож було на нїм одграц мелодию, док нє дослужел. Кед сом мал дас 8 роки купел ми гармонику, алє я пошвидко видзел же гармоника нє мой инструмент.
БОЛЯЦЕ СТРЕТНУЦЕ З РОКЕНРОЛОМ НА ЖИВО
Прейґ радия Афич упознал югославянску рок музику, а кед дзешка 1973. у Младежским доме госцовала „Ю-ґрупа”, йому було лєм 12 роки. Знал же го нє пуща нука, та ше випендрал на древо и през облак слухал и патрел цо ше случує.
– Уживал сом док ме єден старши омладинєц нє сцагнул долу, прилїпел шорову позауха и вигандровал най идзем дому спац и роснуц. Так мойо перше стретнуце зоз рокенролом наживо було дакус и боляце – памета Славко.
Першу ґитару вжал до рукох на 13 роки, у сушеда Михала Ґалуску хтори му указал основни акорди и пожичел ґитару. Славко сам упарто вежбал, так же му аж пальци моцно загрубли. Перша научена була „Црни лептир” од Ю-ґрупи, а вец и други шпиванки од Индексох, Корни ґрупи, Червених коральох.
Славко наступал на велїх младежских програмох – Паметам кед 1974. вишла перша плоча ґрупи Бєло дуґме, док сом ше у автобусу врацал з ню, од радосци аж сом пахал тот винил з хторого була справена. Пущал сом ю дома нарату при отвореному облаку, док на три метери од нас жени брали воду зоз студнї, та нє могли похопиц цо то за музика. За странски рокенрол сом дознал од приятеля Янка Чернока Пишту хтори ми жичал плочи ґрупох „Дип парпл”, „Назарет”, Тини Тарнер… Слухал сом и „Ореоли” на „Ружи” и теди твардо ришел же и я раз так будзем грац – здогадує ше наш собешеднїк.
Славко Афич збогацел велї нашо фестивали, и ище вше нє вистал
ЗА ИНСТРУМЕНТИ РОБЕЛ ПРИ МУЛЯРОХ
За 13. родзени дзень Афич достал першу акустичну ґитару, та гвари же з ню як апостол ходзел по валалє, грал на рижних друженьох, родзених дньох, на базену, на Лейох, и велїм указал пар акорди, и велї з нїх и нєшка граю. Шнїл же оснує и ґрупу, лєм нє було заинтереесованих, а требало и инструменти.
– Кед сом закончел осму класу, 1976. року сом ришел же за опрему заробим при мулярох з хторима сом три лєта робел по цали дзень. Паметам там єдну зґоду. Мнє уж допило слухац тедишнї майстров Радио „Шабац”, та сом ютредзень спаковал ґрамофон и плочи и предлужни шнур на мою пони моторку. „Битлси” грали, а я у ритме ґажел блато. Слунко пекло, и кед раз, Битлси почали зацаговац, док сом ше нє огутал же цо то, плочу уж могло скруциц як палачинку… Траґедия, „Битлски” ми пошли, алє сом предлужел ношиц ґрамофон кажди дзень, лєм сом мерковал дзе го кладзем – толкує Славко свою опитосц и страсц за музику.
– Зоз заробеного сом дал єдному познатому направиц перше квалитетни звучнїки. Однєсол сом их до Младежского дому опробовац и же о пар роки будзем там грац. Алє вони там остали децениями. Нїкому сом нє гварел же су мойо, алє сом их зохабел младежскому дому, без динара надополнєня. Почали зме правиц и „поячало” за ґитару, барз моцне и квалитетне. Кус лєм хибело же би ше го закончело, алє я у медзичаше ришел же нє будзем „електрични ґитариста”, и нє знам яка му судьба була далєй.
„СТАРА ҐИТАРА” ПЕРША ВЛАСНА КОМПОЗИЦИЯ
Док шнїл о ґрупи Славко Афич источашнє и сам грал одушевююци ше зоз Бобом Диланом и його бунтом процив войни, зоз Леонардом Коеном, Саймоном и Ґарфанклом, од домашнїх грал писнї од Ибрици Юсича, Влади и Байки, Балашевича… Почувствовал же може и сам дацо викомпоновац, а стихи писал од другей класи основней. Но, перша композиция, а вец и єдина на цудзи текст, була „Стара ґитара”. Слова написал його найлєпщи приятель Юлиян Надь. З ню 1977. наступел и на єдней велькей академиї у Доме култури.
– Нє мал сом трему кед сом таки 16-рочни вишол на бину, а сала була полна-полнючка. Чувствовал сом ше як цар позитивней енерґиї. И кед дожиєце таки аплауз на першим наступу, будзеце „пелцовани” з музику за цали живот. За кулисами, пришол ґу мнє мой наставнїк Сивч зоз слизами у очох, притулєл ме та гварел, „ти мой нашлїднїк”. То ми бул вельки порив наступац далєй.
Вилєтли з Афичовей души и други композициї на власни тексти постал и популарни у наших медийох. Кед бул штредньошколєц у Новим Садзе нїхто нє знал же грає, та достал єдинку и укор кед го з настави нє сцели пущиц наживо госцовац до младежскей емисиї Радия Вербас Кула. Наступел и на змаганю шпивачох кантавторох штреднєй Бачки у Туриї, дзе од 25 учашнїкох освоєл треце место и пенєжну награду. У медзичаше почал грац на бас приму у оркестру Дома култури, та го дириґент Витомир Бодянєц прешвечел же ма наступиц на познатим фестивалу младих у Суботици. Шицко, нажаль, зопарла поволанка до войска.
ЗАГРАЛ И ЯК ЕЛЕТРИЧНИ ҐИТАРИСТА
Славко почал вежбац и у ґрупи з Бобаном Костичом, раз з нїма и наступел. Вец у Новим Садзе у Матки єден час вежбали зоз Янком Михальовским.
– Жаданє наступиц як електрични ґитариста удало ше ми и з ґрупу „Кодони”. Оформел ю мой младши брат Злато з товаришами, хторих сом тиж учел грац. Злато грал соло ґитару и бул провадзаци вокал, Михал Орос Лаци на басу, Дюра Надь Беда на бубнох, я на ритем ґитари и вокал. Наступели зме раз после „Ружи”, на даскелїх Керестуриядох и младежских програмох дзе зме виводзели и мойо композициї.
Свойо шпиванки у забавним духу, як комплетни автор, та спочатку и як виводзач, Славко Афич од 1991. року, давал на „Червену ружу”.
– Кед ювилейна 50. „Ружа” почала з композицию Якима Сивча, а закончела ше з мою „Ми нє зохабени” видзело ше ми же ше з часци виполнєло мойо жаданє – заключел Афич.
Грац основни акорди, як приповеда, научел и свойо дзеци Дарка и Кристину.
– Вони талантованши одо мнє, та ме уж давно обегли. Цешим ше же любя таку музику яку и я давно слухал, а слухам ю и нєшка, и видзи ше ми же ище мам цо вишпивац.
У ВОЙСКУ ГРАЛ ПРОЦИВ ВОЙНИ
– Як 18-рочни вояк у Пули сом наступел на шветочней академиї у вельким амфитеатре на отвореним. Прешло добре, алє кед ме капитан поволал на рапорт, аж вец сом постал свидоми цо сом зробел. Шпиванки були по сербски, а процив войни. Рахуюци на його строгосц, алє и справедлївосц, здогаднул сом го як ми раз гварел же и Наполеон бул вельки вожд, гоч и нє бул високи чловек. „Е, видзице, я ше наздавам же будзем вожд, лєм мойо войско будзе шпивац. А кед би нє було войска, ви би тераз були у своєй Струмици, а я у Керестуре”.
Кед зме ше потим стретали, у його очох сом видзел одобрйованє и почитованє – шведочи Афич.
Першу шпиванку викомпоновал пред 40 роками