ДЕЯН ТАТИЧ

(1986–2015)
з Коцура

Шмерц нє лєм преход з єдного швета на други ... Як цо товарише преходза зоз єдного континента на други, а и далєй жию єдни за других так и наш Деян жиє у наших шерцох. Нє конєц кед ше товарише розиду, конєц кед ше забуду. Кед попатриме на нєбо – ту є, патри на шицки нашо борби, радує ше зоз нами, поцеши нас, а же зме анї нє свидоми же маме його потримовку... То наша потїха, гоч Деяна нєт, його товаришство и дружтво занавше присутни, бо су безсмертни.

Кум Сале, кума Мира, Рака, Сани, Папи, Стево, Зорка, Чики, Дакич, Копча, Славиша, Чуме, Стефчич, майстор Здравко, Баїч, Риле, Буки, Юрчи, Аца, Валєвац, Боске и Мичора

Новинска дїялносц Новинско-видавательней установи „Руске слово” почала 15. юния 1945. року з видаваньом тижньових новинох „Руске слово”, а потим и других виданьох на руским язику. Установа реґистрована за видаванє новинох, часописох, кнїжкох, брошурох, музичних и видео виданьох, так же дїялносц НВУ видаванє новинох „Руске слово”, часопису за дзеци „Заградка”, часопису за младих „МАК”, часопису за литературу и културу „Шветлосц”, кнїжкох и интернет виданьох, як цо то и єй Новинска аґенция „Рутенпрес”.