ЗВОНКО ЯКИМ

Модлїме Бога каждого вечара же биш нам голєм на минут пришол до сна, бо живот без тебе охабел вельку пражнїну и жаль. До снох нам голєм придз частейше, бо ещи паметаме остатнї ошмих твой и нїґда це, сину наш мили, прежалїц нє можеме, то знаш. Празна нам хижа без тебе, гласкаме слику твою, а ти на нас патриш з очми милима и яґод да нам шепташ сциха: „Нє будзце жалосни, чувам я и любим вас.” Теди нас душа заболї, у першох сциска найбаржей цо мож и чує ше лєм крик зоз души. Чувай го Боже на нєбе место нас. И вноци ши сцел да нас поцешиш. „ З часом родичи прейдзе тот боль ваш”, алє вeр нам сину же нїґда, нїґда боль за тобу нє прейдзе нас. Пошол ши зоз наших животох, алє нє и зоз шерцох.

Спочивай у мире Божим! Твойо наймилши: оцец Миколa, мац Ана и шестра Татяна Макаї зоз фамелию