РУСКИ КЕРЕСТУР – Национални совит Руснацох шицким сонароднїком у жеми и швеце винчує нєшкайше Националне швето Руснацох у Сербиї. Национални совит швето винчує и з пригодним текстом др Якова Кишюгаса, хтори бул пречитани на централней шветочносци означованя 250-рочнїци приселєня Руснацох на тоти простори у Руским Керестуре 1995. року, прилагодзеним терашньосци:
– Пред уж 270 роками ше перши руски фамелї спущели з Карпатох на долню жем, з наздаваньом же ше пастир и лєсоруб претвори до параста и з вреднима руками з мочара направи плодну жем и обезпечи себе и потомком место за живот и дзецом хлєба. У парастови концентровани цали универзум – жем долу, нєбо горе, а вон медзи нїма, частейше зогнути як випросцени. Випросцал ше наш чловек зоз виру, образованьом, почитованьом звичайох – своїх и цудзих, подзвиговал дзеци.
– И попри велького труду, нє заобишли нас анї войни, анї вельки хороти. Заш лєм, таки яки зме, скептични у роздумованю, а толерантни у справованю, нє войовали зме процив анї єдного народу, а анї єден народ нє войовал процив нас як Руснацох, и росли зме вєдно з другима.
– Од давного писемка писаного з руку до старого краю, наросли зме по нєшкайши висти о Националним швету хтори з модерну технолоґию путую ширцом швета; од з руку преписаней кнїжки – по даскельо стотки авторски дїла; з параста до модерного польопривреднїка, школованого майстра и уметнїка. До владикох, докторох наукох и академикох. Од традицийней народней култури – наросли зме по уметнїцку творчосц европского кругу.
– Нєшка при Руснацох єст вецей инжинєрох, лїкарох, професорох и других факултетски образованих людзох, як цо було тих котри з торбичку сцигли на тоту ровнїну.
– Прето Карпатом, з хторима нєшка отримуєме одношеня лєпше як гоч кеди – чесц и слава! Алє, подзекованє за тото цо зме и хто зме – длужни зме насапредз своїм моцом и способносцом. Вшелїяк, припознанє припада и шицким народом з котрима жиєме у Сербиї, бо ше нє лєм ми спрам нїх одношели миролюбиво, з почитованом, алє ше и вони исто так одношели спрам нас.
– Давни лєтописец записал же Руснаци на далєку драгу рушели за хлєбом. Хлєб Руснаци и шали и жали, и зоз шицкима дзелєли. Источашнє стваряли и другу файту хлєба – духовни хлєб, бо праве ту написани перши буквари и ґраматики, учело ше и преношело молитви, правело школи, церкви, доми култури… Зачували Руснаци свойо и свой руски язик, а при других ше записовали з добрима дїлами.
– На нас же бизме нє страцели тото цо нам предки охабели, же би ше потомки за нас нє ганьбели.
– Пред нами вредна робота, миролюбивосц, толеранция, вира, просвита и култура – бо шицко тото Руснацом оможлїви живот и тирванє. На многая и благая лїта!