Русия нападла на Україну. Окончела войну аґресию без причини. Городи у України ше руйнує, гиню людзе, стотки тисячи вибеженцох зохабяю свойо доми. Цали цивилизовани и демократични швет ше солидарує з Україну. Слики и знїмки отaмаль знємирюю цали швет. Война може тирвац даскельо тижнї, алє ше може и розцагнуц, пре нєреални и вше нови вимоги котри України и Заходу сообщує русийски предсидатель Владимир Путин. Авторитарни держави, як Китай, стоя з боку и чекаю свою шансу…
А хто може лєпше розумиц Україну як ми, ту на простору бувшей Югославиї. Война на Заходним Балкану тирвала скоро цалу децению. Особнє ше здогадуєм кед сом у новембру 1994. року, так повесц, сцекал до України. Сцигла поволанка до войска праве кед ше примирел фронт у Горватскей, бовчал у Босни и лєм ше з далєка приблїжовала гуманитарна катастрофа на Косове. Теди прейґ Союзу Руснацох и Українцох Югославиї на дзешатки руских и українских, и других младих достали можлївосц студирац у України и склонїц ше од реґрутациї и войни. Були зме у рижних местох – Львове, Тернополю, Києве, Одеси, Чернївцох… Нїґда нє забудзем госцинску приязносц яку тоти людзе мали ґу нам. Прияли нас як свойо дзеци, жили зме у нїх, ходзели на полудзенки. Теди после розпаду Совєтского Союзу, вони барз жили скромно и шицко цо мали – дзелєли з нами. Помагали нам на шицки способи як могли, и ламали з руками же яке то страшне, война у бувшей Югославиї. З душу и шерцом були з нами, вше гуторели же су нам як родичи док зме далєко од своїх домох и своїх блїзких.
И вообще, од кеди спадла Желєзна зависа 1989. року, келї Руснаци и Українци, прейґ Грекокатолїцкей церкви и КУД-ох, путовали на паломнїцтва и турнеї на Горнїцу, до України. До Ужгороду, Мукачева, Львова и Києва. Їх людзе, родичи и дзеци нас дочековали як своїх. Спали зме и єдли у нїх.
Тераз страшна война пришла и до нїх. Першираз 2014. року, кед анектовани Крим и нападнути Донбас прейґ локалних сепаратистох, а з воєну потримовку Русиї. Велї ше здогадню як українска и руска заєднїца у орґанизациї Грекокатолїцкей церкви, владики Георгия Джуджара и гражданских активистох зберали помоц по войводянских парохийох и местох. Зоз супругу зме вєдно порушали тоту гуманитарну акцию, прето же зме нє могли шедзиц и припатрац ше як стотки тисячи вибеженцох и дочасово розселєних – жени, дзеци и стари – напущую свойо доми, док ше им оцове, мужове и синове борели. Руснаци и Українци теди висловели вельку солидарносц зоз народом у України и нам ше зоз векльку усиловносцу и у вецей турох удало послац коло седем тони шмати, обуї, єдзеня, гиґиєнского материялу. Скоро шицки грекокатолїцки парохиї и Каритас посилали пакети до України, акция тивала цали 2015. рок.
У медзичаше Україна дакус станула на ноги и почала финансийно помагац рускей и українскей заєднїци у Сербиї. Українска Влада прейґ амбасади у Беоґрадзе видзелєла на тисячи долари тим двом заєднїцом, як дияспори, за потреби култури. НВУ „Руске слово” од 2019. по 2021. рок од України достало коло 5 000 долари за кнїжки, найвецей за дзеци и з обласци етноґрафиї. Видати розкошни сликовнїци за дзеци „Весели буквар” и „Карусел”, як и кнїжки Дюри Латяка „Руснаци 2”, Михала Рамача „Перли шветовей поезиї” и Славка Романа Ронду „Одняти од псох”.
После осем рокох з України нам приходзи ище страшнєйша слика, горша война, з ище векшим числом вибеженцох. Ознова ше збера помоц у Церкви и при українских орґанизацийох и Националним совиту Українцох. Реторичне питанє – чи зме шицко дали од себе же бизме тим людзом помогли? Идентитетски питаня, хто их ма, у тей общеевропскей катастрофи треба тераз положиц набок и указац ше як людзе. Кажде з нас най тераз зроби цо може за Україну.
Од 24. фебруара нє престава ми бренкац телефон з питанями „цо бизме за тих людзох могли зробиц?”. Повязал сом даскельо орґанизациї за гуманитарну помоц и приманє вибеженцох. Порушали зме даскельо мировни акциї.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово”.