Приклади успишней инклузиї инвалидних, покалїчених особох маме вельо. Здогаднїме ше популарного шпивача Рей Чарлса, астрофизичара Стивена Хокинґа…
У швеце спорта подобни приклади єст ище вецей. У року кед ше отримує Олимпийски бависка, и спортисти з инвалидитетом змагаю ше на Параолимпийских бавискох.
Єден з упартих спортистох зоз инвалидитетом то и Мирослав Хома, пейдзешатшейсцрочни Новосадян, хтори уж дзешец роки тренира столни тенис у клубе „Спин” у Новим Саду.
– Кеди сом ше почал занїмац зоз спортом?… Анї нє паметам! Мал сом пейц роки и зоз моїма товаришами сом бавел фодбал. Од теди ми фодбал наймилши и перши спорт. Познєйше, кед сом бул младши мали зме добру екипу у малим фодбалу. Мали зме и Лиґу у малим фодбалу и ми, як найлєпша екипа зоз Нового Саду, ходзели на турнири. Теди зме були помедзи осем найлєпши екипи. Каждого року нас як найлєпших волали на финални турнир хтори бул у ранґу державного першенства у малим фодбалу – гварел Мирослав Хома.
Нажаль, врацаюци ше зоз державного першенства хторе ше 1986. року отримовало у Марибору, у тедишнєй Социялистичней Републики Словениї, на авто-драги при Заґребе мали транспортне нєщесце. Пре покалїченє у нєщесцу, Мирослав од теди у кочику.
– Наша екипа ше волала „Танґо – Рестотека Точак”. Теди, „Точак” бул главне место за сходзенє младих зоз цалей Войводини, а до нєй приходзели и зоз Беоґраду. Сцем повесц же ше екипа волалал лєм „Танґо”, алє ше меняли мена главного спонзора. Екипа була фантастична. Велї бавяче познєйше предлужели спортски кариєри у иножемстве. Бавели: Тибор Цимбал, хтори тераз у Французкей, Стеван Миловац, хтори перше бавел за Войводину, потим за Червену гвизду, а тераз є у Портуґалиї. У екипи були ище Мирослав Тополич, Душан Пайович Далтон, Златан Муєзинович, Драґан Попович. То бул косцанїк клуба, а ґу нам ше приключовали и велї други. Бул то „дрим тим” Нового Саду. Були зме найлєпши, а у тим составе зме бавели хто зна кельо турнири… Милион! Розумлїве, на скоро шицких зме були побиднїки. Цешим ше же наша екипа два раз бавела на финалних змаганьох Беоґрадского турнира у малим фодбалу. То бул теди найвекши турнир, а на нїм було и по дзевецсто екипи зоз цалей тедишнєй Югославиї – гварел Мирослав.
СПОРТ ЯК РЕГАБИЛИТАЦИЯ
У нєщесцу хтори мал зоз екипу страдал ище єден його пайташ хтори тиж так тераз у кочику. Оперовани є у шпиталю у Заґребе, а рехабилитацию после оперованя мал у Вараждинских купельох. Тирвала полни два роки. Як надпомнул – терапия була така длуга, як кед би бул у войску.
– Моя любов ґу спорту ми вельо помогла у звладованю почежкосцох од покалїченя. Дава ми мотив и моц, то предлуженє психо-физичней регабилитациї. З оглядом на тото же сом фодбал вецей нє могол бавиц, почал сом бавиц кошарку зоз пайташами хтори мали подобни покалїченя. И у кошарки зме мали добри успихи. Були зме державни шампиони, а мали зме добри успихи и на змаганьох у иножемстве. Теди зме мали вельо добрих бавячох, алє нажаль, нє мали зме добри кочики. Тераз обратно – маме добри кочики, алє нємаме бавячох. Єден час сом бул и тренер фодбалских екипох „Дява” и „Лиман”. З тима екипами сом два раз дошол по финални змаганя у малим фодбалу, гоч зме почали од нули, а успихи зме призначели лєм за три роки – гварел Мирослав.
Як роки преходзели, бул примушени престац бавиц кошарку, а тиж так престал буц и тренер фодбалскей екипи, а од 2005. року активно почал бавиц столни тенис.
СТРИБЛОВА ЕКИПА НА ЕВРОПСКИМ ПЕРШЕНСТВЕ
През дзешец роки, кельо бави столни тенис за свой Клуб „Спин”, Мирослав призначел вельо добри успихи и достал вельо припознаня. Часто путує на змаганя, и як надпомнул, кед блїзши релациї, одходза на авту, а кед треба исц далєй, вец на авиону.
– Наймилше припознанє хторе сом освоєл було пред двома роками, 2013. року, на Европским першенстве хторе отримане у городзе Ливиньо. Теди зме екипно завжали друге место. Тота награда барз драгоцина и прето же сом за анґажованє у спорту як припознанє од городу Нови Сад достал припознанє за посцигнути резултати у столним тенису и спорту. Таки змаганя, першенства на державним уровню и материялно валоризовани. Од награди сом себе купел авто хтори присподобени за мойо вожацки можлївосци, цо ми барз значи кед треба путовац на змаганя и за особни потреби. Спомнєм и змаганє у Данскей хторе отримане у октобру дзе зме як репрезентация дошли по штиро-финални змаганя. Лєпша од нас була лєм екипа зоз Шпаниї – гварел Мирослав.
Идуцого року у Рию, у Бразилу, буду отримани Параолимпийски бависка. Як Мирослав надпомнул, вон нє мал амбициї пойсц на тото змаганє, бо ше пласман муши вибориц на шветових куп-змаганьох. Бави ше дзешец таки змаганя на хторих ше збера боди, а перши по освоєних бодох зоз каждей катеґориї ше пласую на Параолимпияду. Понеже вон участвує лєм на єдним шветовим-куп змаганю – лєбо у Лашким (Словения), лєбо и Ливиню (Италия), та нє ма досц назберано боди и тераз є на 37. месце. Найвекше препреченє, за Мирослава, кед слово о тих змаганьох, то же треба путовац.
На тот завод зоз Клубу „Спин” фарби нашей держави на Параолимпийских бавискох у Рию буду бранїц: Митар Паликуча, Борислава Перич Ранкович и Нада Матич. Клуб „Спин” ма 15 столнотенисерох, а тренер им Лазар Куртеш.
Город Нови Сад вельо помага Клубу. Дньово маю три термини за трениранє у Спортским и дїловним центру. Поставени дванац столи, а каждого вовторку ше бави лиґашски змаганя, хтори починаю у октобру, а закончую ше у априлу. То Городска лиґа, єст их седем, а Мирослав бави у трецей лиґи.
– Кед нє бавим столни тенис, найволїм лапац риби. Мам и свой чамец и пайташа зоз хторим вєдно идземе лапац. Можем ше похвалїц же сом и ту досц успишни. Гоч лапам билу рибу, дакеди ми ше заквачи и шуль и чука. Найчежши шуль хтори сом влапел мал 3 кили и дзеветсто ґрами, а чука мала округло штири кили. Риби звичайно лапаме на Дунаю, а дакеди идземе и далєй – до Жаблю на Єґричку, на беґель до Србобрану, лєбо Туриї – гварел Мирослав.
После законченей розгварки, на розходзе з Мирославом на драже, велї преходнїки застали поруковац ше з нїм. З ошмихом му винчую на посцигнутих успихох нє скриваюци одушевиє же ше стретли зоз спортским шампионом. И нє лєм спортским – и животним.
ТРЕЦИ НА ПЕРШЕНСТВЕ НОВОГО САДУ
Штредком прешлого мешаца у Новим Садзе отримане поєдинєчне першенство Сербиї за столнотенисерох зоз инвалидитетом. Од 80 змагательох у хлопскей и женскей конкуренциї зоз седем клубох, найлєпши резултати посцигли домашнї столнотенисере зоз Клубу „Спин”. У своєй катеґориї – 3 до 5, Мирослав Хома завжал треце место.
