О праве народзених тройнятох з Вербасу 2008. року писали велї медиї, окреме же їх родичи Мария и Желько 11 роки чекали на тот дзень. Жаданя ше сполнєли, аж о тройнє. Од теди прешло 10 роки, кажде з нїх ма свойо интересованя, свойо дружтво и кажде иншакей природи.
Мария и єй супруг Желько после вецей як децениї жаданя же би ше витворели и у улоги родичох, пристали на звонкатїлесне оплодзенє. Були медзи першима парами хтори пошли на таку файту оплодзеня, и нєшка паметаю же нє обчековали же ше шицко так посклада и уда. Цалу процедуру нє плацели, понеже були медзи тима хтори сполньовали условия и о хторих ше держава старала. Од 10 женох, хтори вошли до тей програми, лєм Мария остала ваготна. Та, заш лєм, була то високоризична ваготносц. Мария мушела мировац. Добре памета же уж у пиятим мешацу випатрала так як други жени у дзевятим.
– Була сом барз щешлїва, без огляду на вельки брух, на нєрухомосц, и барз сом ше цешела. По пияти мешац сом ше досц и рушала, алє сом и далєй мушела мерковац. Накадзи сом вошла до дзевятого мешаца, такой о штири днї, 28. фебруара народзени Миряна, Лука и Неманя.
Дзивочка ше перша народзела и мала 2, 4 кґ, Лука бул други и мал 2, 3, а Неманя треци, и вон як и Миряна мал 2,4 кґ. Дохторе оценєли же беби були досц вельки и здрави, та нє мушели буц у инкубатору – гвари Мария.
ПЕРШИ 2,5 РОКИ У КОЦУРЕ
Беби єдли и спали вше у исти час, а вноци було вшелїяк… По мацерових словох добре тото же перши 2,5 роки була з дзецми у Коцуре, у своїх родичох. Мария, дзивоцке Салонтайова, праве у тим чаше вєдно зоз супругом почали будовац нову хижу у Вербаше коло хторей було вельо роботи, майстрох полни двор, та одлука спадла на Коцур.
– План бул же пойдземе до валалу на кратши час, а то на концу було скоро три роки. Я вше була з дзецми, нєпреривно. Нєзабудзем як ми тета гуторела же сом у єдней хижи од рана до вечара. Тото исте повторйовала и моя кума хтора нас приходзела нащивиц – приповеда Мария здогадуюци ше того периоду кед ше од дзецох нє могла анї одпочинуц. Аж после двох рокох, кед пошла на єдно кратше друженє, випатрало єй же анї з людзми нє зна так як дакеди. Алє зато нє було тей дзецинскей писнї хтору нє знала.
У Коцуре єй дакеди помагало и сушедство, а за купанє требало и штири особи. Мария и теди нє могла оддихнуц, бо вше було пейґланя, райбаня…
– Накадзи могли буц у оградочки, односно кед кус „зишли” з рукох, аж теди ми було лєгчейше. Длуго зме их нє пущали вонка з двора, понеже ше знали розбегнуц по драже, та зме их лєдво полапали. Длуго нам кочик бул закон – здогадує ше наша собешеднїца и гвари же кед ше врацели до Вербасу, дзеци мали 2,5 рока и теди єй випатрали нє нє знам яки вельки. Такой ше у новей хижи учели пендрац и на ґарадичи. Мац ше з нїма през дзень бавела, а вноци варела и пораєла.
Тройнята пред даскельома роками
ПОМАГАЛА И ДЕРЖАВА И ОПШТИНА
Кед ше дзеци народзели, Бауцалово достали пенєжну помоц од держави, як и од Општини Вербас, та им ше удало укладац и до новей хижи. Желько роби вецей роботи, ма свою роботню, роби и як таксиста, вец и на пумпи, и кельо лєм може, зарабя. Мария ище вше нє може робиц. Жельково родичи у медзичаше помарли, так же нє маю другу помоц, а дзеци треба випровадзиц до школи, дочекац, порихтац єсц… И нє лєм тото. Треба провадзиц їх школски обовязки, кед треба и помогнуц при ученю.
ЯК КЕД БИ НЄ БУЛИ ТРОЙНЯТА
Миряна люби ходзиц на фолклор, барз є креативна, та и тераз за Вельку ноц правела прикраски до обисца, а и єй хижа нїжна, педантна, полна з дробнима бависками.
– Миряна одлична школярка, сама учи, барз є совисна, и нїґда ю нє мушим опоминац за ученє. Люби мальовац, и ходзи на фолклор до КПД „Карпати”. Видно же є дзивче – гвари мац Мария.
Лука у своїм швеце, люби майстровац, окреме з оцом у роботнї, алє и без нього. Зна познїмац часци з бициґли, и такой ознова врациц, люби реперски шпиванки…
– Учиц ше нє барз люби, та му успих барз добри з мою помоцу, бо го самого нє мож нагнац. Ходзел на вецей спорти, а тераз надумал ходзиц на борецки схопносци. Сам стої на глави, на рукох, та и ходзи на рукох – шмишно мацери.
Неманя нїґда нє мирує, мудри є и зна виманипуловац з Луком, и вше знал брата надмудриц.
– Неманя чисти, вон ше нє люби зльомпац у мигелю. Нємирни є и у школи, чежко му шедзиц на годзинох, а уж по други раз зламал руку… Одлични є школяр и тренира фодбал – гвари Мария.
Дзеци любя и компютери, телефони, а найволя буц вонка. Раз су на бициґлох, раз на терену, маю вельо дружтва.
До Коцура и нєшка барз любя пойсц, бо на валалє тиж маю дружтва, та там часто и прешпя… Кед до баби и дїда коцурових приду и унучата з Нового Саду, бависку нєт конца края.
Медзи собу ше и складаю и повадза, Миряна и Лука ше лєпше складаю, вецей раз ше вєдно бавя.
Прешлого тижня першираз були и на екскурзиї, пондзелок ше врацели, та мац и оцец после 10 рокох були сами шейсц днї. И припознаваю, же им у доме було барз цихе и празне.
Мария дума же нєт велькей розлики, чи тройо одразу народзени, чи як у других фамелийох розлика медзи дзецми рок, два, три… Вона нє чувствує же єй лєгчейше, або чежше як другим. Орґанизована коло дзецох, задовольна є же дзеци здрави, а гвари – любов найважнєйша.
– Вельо о шицким бешедуєме, ровноправно, вельо им толкуєм и пробуєм каждого вислухац. Так од самого початку. Тельо сом ше з нїма у бависку же ше ми дакеди видзи же сом ше анї у своїм дзецинстве тельо нє бавела.
Кед ше до баби и дїда посходза шицки унучата, бависку нєт конца края