Видзи ше ми же сом на тим месце уж дараз споминал поняце „информацийна курнява”, насампредз одкеди нам главна тема постала пандемия виволана з вирусом корона и шицко цо ю провадзи, а окреме тиж часто споминана феномен инфодемиї. Отже, роби ше о тим же по комуниколоґийних теорийох хтори у основи медийох и новинарства, кед особа лєбо публика нєпреривно засипована, (завята, най останєм у метафори) з вше новима информациями, нє старчи их процесуовац и похопиц, лєбо их розтолмачи наруби. Теди вони траца информативну вредносц и поставаю свойофайтова дезинформация. Єдноставно, процесор прегори… Проблем же ше ми адаптуєме на таки стан кед же длужей потирва, алє так же примаме лєм дзепоєдни информациї – насампредз поверхови, лєгки або сензационалистични и бомбастични кликбейти, а тоти други, комплексни и зложени, иґноруєме.
Дас пред 50 роками, кед телевизия ище була нови медий, теоретичаре комуникациї твердзели же сучасни чловек хтори пречита „грубе” викенд виданє даяких дньових новинох, зоз нїх достанє вецей информациї и податки як цо их за цали живот могол научиц и назберац академски образовани интелектуалєц зоз периода просвитительства и Французкей револуциї.
А задумайме як експоненциялно наросло число информцийох хтори нє на дзень, алє у моменту доставаме прейґ интернету.
Морйо кредибилних и фундаментованих нових информацийох, арґументох и виглєдованьох о корони обявене ширцом швета одкеди почала пандемия. Проблем з нїма нє тельо же су нєдоступни, розошати по фахових публикацийох и специялистичних порталох, алє же су анї нє наменєни, анї нє интересантни просековей публики.
Цо вец робиме, зочени зоз скоро каждодньовима, а скоро вше контрадикторнима „пременками курса” одвичательних кед слово о плану, стратеґиї и тактики борби процив епидемиї? Операме ше на „школски” охранєбни механїзем применєней психолоґиї – релативизуєме, селективно прилапюєме и место точних, вибераме ришеня и одвити хтори нам по дзеки. Нє вериме лїкаром, нє вериме статистиком, алє вериме дружтвеним мрежом…
У такей ґлобалней кризи яку жиєме, основни задаток дружтвених и интелектуалних елитох, политичних лидерох и медийох було би, окрем обезпечованя вакцинох, респираторох и шпитальских посцельох, и презентовац тото цо науковци одкрили каждому з нас, на способ хтори будземе розумиц и з арґументами хтори можеме прилапиц. Ясно и нєдвосмислово одвитовац на питанє процив чого, як и чом ше бориме.
Нажаль, а каждодньово тому шведочиме (мало-мало та ужичке коло Стефана Неманї, масовни корона-партиї у студентских кампусох хториш вечар…), чечуца здравствена криза нє викомуникована добре. Медиокритети, популисти и полу-швет поставаю авторитети. Цо далєй, вше нам менєй ясне о чим ше ту роби, цо далєй, вше зме далєй од циля. Аж ше смиком од нього одпераме. То нє лєм наш спецификум, алє ґлобални феномен, конкретни здобуток „пост-правдивого” швета.