Прешлого викенду закончени 51. Драмски мемориял Петра Ризнича Дядї. Бул худобенки по представох за старших, понеже виведзени лєм два по руски и єдна на сербским язику. Но, факт же на Мемориялу вше менєй представи тирва уж вецей роки, най нє повеме же и децению. На тот завод нє було анї представи нашого професийного Театру, хтори ше зявел лєм у копродукциї з театралну секцию новосадского РКЦ. Кед знаме же Мемориял настал як здогадованє на режисера Дядю и длуго бул смотра вкупней драмскей творчосци на руским язику, питаме ше прецо нєшка нєт анї єдней представи з других наших местох. Давно уж евидентне же драмска дїялносц по наших аматерских дружтвох, випатра тирвацо замарла. Питанє чи то так лєм пре нєдостаток пенєжу, нєдостаток фаховцох, чи можебуц найбаржей прето же хиби интересованє за тоту файту уметносци и свидомосци и яка вона важна у чуваню нашого идентитета. Або, гоч и єст свидомосци, випатра як кед би нє було ришеня и виходу. О тим нє може дзбац лєм орґанизатор, алє сиґурно и чолни нашо институциї и цала заєднїца. Та гоч зависа спущена, а орґанизатор оддихнул од чежкого задатку, уж одтераз треба штудирац чи и на рок будзе Мемориялу, односно представи на руским язику.
И того року, як и даскельо пред тим, мож повесц же Мемориял „виратовали” представи за дзеци хтори на тот завод було пейц, два з Керестура, и по єдна з Коцура и Кули, як и госци зоз Селенчи хтори представу виведли на словацким язику. Могло видзиц же маме млади ґлумецки таланти, же велї з нїх рошню и успишнє вирастаю до будуцих актерох младежских и представох за старших, алє питанє келї останю у тих водох кед евидентне же цо ше случує коло нас.
Указало ше же конкурс з пенєжну стимулацию за пририхтованє дзецинских представох хтори почал од Одбору за културу нашого Националного совиту, а предлужел го Завод за културу войводянских Руснацох, дава резултати. Зоз пракси познате же ту поможу и особни контакти и, най нє повеме, „нагваряня” аматерох. Цо би ище поробиц же би и нарок бул Мемориял, треба же би ше розпатрало на найвисшим уровню нашей заєднїци, кед же ше шицки складаме же то єдна з наших найвекших и найзначнєйших манифестацийох.