Як и писани шлїди, так и танцовац значне, бо ше през танєц приказує стил живота, традицию и народне облєчиво єдного народу. Младши ґенерациї, алє и шицки други народи хтори мало знаю о нас або нїґда нє чули за нас, през нашо танци ше можу з нами упознац
Фолклор то вецей од уметносци – то способ живота, мост медзи прешлосцу и терашньосцу, хтори през танєц, шпиванку и ношню чува традицию. Вон нам дава нагоду нє лєм зачувац, алє и пренєсц богатство народних обичайох на нови ґенерациї.
У швеце технолоґиї, дзе ше коди и софтвери каждодньово креирує, Борис Раґаї, леґинь хтори ма двацец шейсц роки, успишно злучує два розлични швети – швет програмованя и швет традициї. Вон софтверски инжинєр у єдней реномованей ИТ компаниї у Новим Садзе, алє, попри програмованя, фолклор состойна часц його живота и у нїм танцує уж двацец роки зоз истим ентузиязмом и страсцу. Член є двох ансамблох и танцує у виводзацкей фолклорней ґрупи у Културно-уметнїцким дружтве „Тарас Шевченко” зоз Дюрдьова, а однєдавна є член и Културно-уметнїцкого дружтва „Светозар Маркович” зоз Нового Саду. Наступал на рижних манифестацийох и фестивалох и так здобул драгоцини искуства, а у тим тексту вам одгаднєме як фолклор постал часц його живота, як усоглашує роботу и два ансамбли, алє и тото кельо му фолклор значи.
Добра орґанизация то половка роботи
– На фолклор ходзим уж двацец роки, а надумал сом там ходзиц же бим ше дружел зоз парняками. Барз ми ше, ище теди, пачело же зме шлєбодни час препровадзовали вєдно у вешелю. Паметам же на початку було вельо членох у ґрупи, можебуц, и коло трицец. З часом у нєй було вше менєй людзох, а потераз сом остал активни член фолклорней ґрупи прето же ше ми пачи яке там дружтво и атмосфера – започина Раґайов нашу розгварку.
Борис уж двацец роки активни член Дружтва у Дюрдьове, а прешлого року, кед го нагварели товарише, почал танцовац и у КУД ,,Светозар Маркович”. Там здобул нове искуство, и упознал ше зоз традицию и танцом народа зоз хторим жиєме. Гварел нам же ше тоти два Дружтва нє барз розликую, понеже дружтво и танєц два основи каждого КУД-а.
– Културно-уметнїцке дружтво „Светозар Маркович” сербски КУД-и, углавним, танцуєме сербски танци. Народне облєчиво, як и кажда, красна и специфична за край хторому припада – гварел наш собешеднїк и потолковал як ше му удава ускладзиц шицки обовязки:
– Шицко вєдно, у остатнї час, мам пейц проби тижньово. Добра орґанизация то половка роботи. Направел сом розпорядок обовязкох же бим могол шицко посцигнуц. Єст днї кед ми дакус напарто, понеже после роботи идзем на єдну пробу, а кед ше вона закончи, такой ше рихтам и идзем до валалу на другу пробу. Теди вистанєм баржей як звичайно, алє сом задовольни же сом танцовал добру часц дня – гварел нам вон.
Вон додава же пошвидко почню наступац, а сезона наступох тирва од Велькей ноци по конєц єшенї. Каждого року участвує на „Червеней ружи” и „Коцурскей жатви”, а потераз участвовал и на рижних других манифестацийох у нашей держави.
– Танцовали зме и у иножемстве, у Горватскей, Словацкей, Польскей, Мадярскей, Сиверней Македониї и у Болгарскей. Найлєпше искуство ми було кед зме два роки зашором участвовали на манифестациї у Польскей, у Кринїци, хтора на медзинародним, односно, на шветовим уровню. Ансамбли приходзели зоз цалого швета – зоз Китаю, Бразилу, Авґанистану, Турскей, Русиї, Порторика, Индиї и з велїх других державох. Барз було крашнє видзиц тельо розлични традициї на єдним месце, а ище красше тото же зме шицки пришли пре исту причину, а то танцовац и дружиц ше медзисобно – здогаднул ше Борис.
Приятельства здобути на фолклору вични
Нашому собешеднїкови фолклор то гоби хтори, як гутори, дакеди барз озбильно похопює. Пачи ше му же фолклор традиция хтору ше преноши з колєна на колєно, а тиж и же помага у тим же би ше злєпшало социялни живот.
– Як и писани шлїди, так и танцовац значне, бо ше през танєц приказує стил живота, традицию и ношню єдного народу. Младши ґенерациї, алє и шицки други народи хтори мало знаю о нас, або нїґда анї нє чули за нас, през нашо танци ше можу упознац з нами – гварел наш собешеднїк.
На фолклору наш собешеднїк здобул приятельства за цали живот, понеже за тоти двацец роки вельо часу препровадзовал зоз людзми з хторима вєдно танцує и путує.
З нїма дзелєл красни хвильки, алє и гевти нє таки красни.
– Плануєм танцовац покля сом годзен. Понеже я научел од старших, а познєйше и од других танцошох, крочаї и хореоґрафиї (дзекуєм им на сцерпеню и часу) думам же бим єдного дня свойо знанє могол преношиц и другим. Младим значни два ствари, а то рекреация и друженє. На початку треба знац як затримац членох и їх увагу, покля нє одрошню, а вец постаню свидоми того же яка значна традиция, та теди нє одустаню так лєгко од фолклору – закончел Раґайов нашу розгварку.
