Вельо раз сом у огляднуцох писала же Мемориял треба и муши буц отворени зоз премиєрним виводзеньом представи – пре публику. Того року зоз премиєру Мемориялу врацена публика, обновена фестивалска атмосфера, сала керестурского Дома култури була полна, яку нє паметам роками на отвераню.
Одлични драсмки текст Звонимира Павловича „Зазбероваче труплох” о траґичней долї др Гавриїла Костельника и його контроверзним живоце, зоз хторим ше Павлович уписал до историї руских писательох драми ґу Ковачови, Папгаргайови, Канюхови… Тот драмски текст вибрани з боку Националного театра же би ше и тота институция приключела ґу означованю 130-рочнїци од народзеня нашого родоначалнїка руского литературного язика и рускей уметнїцкей литератури – Костельника.
Премиєра указала узретосц руского театра, бо комплетни проєкт витворени з боку руских авторох, од текста, прейґ ґлуми, по режию, хтору ровноправно подписую Славко Орос и Михайло Зазуляк. Режийни поступок зоз уклопйованьом велїх технїчних аспектох сучасного театра, зоз одличну минималистичну, алє максимално функционалну сценоґрафию, указал на можлїви и витворлїви потенциял нашого театра. Тот проєкт зоз меншима укладанями, як визуалнима у костимох, по виєдначеносц у ґлуми, може постац руски бренд, и може буц на сцени нашого Театра як стална представа на репертоаре, так як у Берлину Фасбиндерово филми котри мож патриц каждодньово у єдним биоскопе.
Театер стара уметносц хтора прежила нє лєм вики, алє и тисячрочя, од давних греческих драмох по 21. вик, нїяки технолоґийни здобутки нє знїщели театер. Прецо? Прето же театер уметносц комуникациї, уметносц живого слова и контакту помедзи ґлумца и патрача. Живе слово нє ма алтернативу, а комуникация специфична, комплексна и сцигує по мистичне одношенє. Публика ма и функцию судиї, вона оценює поступки и судзи о тим цо видзела на сцени. Прето улога публики у театре така прицагуюца, як и гевта ґлумецка.
За театер ше гутори же є жвератко єдного дружтва, без огляду чи є реални, чи є нєреални. Театер єдна зоз найкомплекснєйших уметнїцких формох нєшка и, театер вше колективна уметносц. Всоботу на премиєри представи „Зазбероваче труплох” керестурски ансамбл дал шицко од себе, убавено и пошвецено винєс на сцени траґичну долю Костельника, публика скоро нє дихала, траґика нє преросла до патетики, енерґия ше з бини преляла на патрачох, та аплауз на концу бул щири, громки и длугоки.
Познати польски театролоґ Єжи Ґротовски гварел же театер може и без шветла, и без сценоґрафиї, и без шицких других можлївих ефектох, лєм нє може без публики, бо театер место комуникациї и, прето прежил по нєшка.