Дванаста по шоре Централна преслава Дня Руснацох отримана у Руским Керестуре, того року отворела нови круг преславох по местох дзе жию Руснаци, скоро же мож повесц – и нове поглавє. Керестур и по тей жимней хвилї ожил, полна церква з домашнїма и госцами, полно людзох на вистави, у парохиялней сали, полни карчми, а кед ше зна же скоро шицки места у сали Дома култури були завжати ище дзень пред преславу, по концепциї и квалитету преслави нагадовало ше голєм тото цо приказане влонї у Суботици.
Мож повесц же Орґанизацийному одбору преслави ишла на руку велька рочнїца – призєдинєнє Войводини ґу Кральовини Сербиї, односно Велька народна Скупштина и снованє РНПД, но, кельо то часто випатра олєгчуюца околносц же ше мож на дацо опрец у самей орґанизациї, тельо є и нє, пре вше висши цилї, мултимедиялни змисти и викрок зоз стандардних рамикох на хтори звикол ширши авдиториюм. И музична часц и презентованє подобовей уметносци, односно цала концепция заслужели поспоминац шицких тих хтори заслужни за змисти того дня у Керестуре, а окреме за єдноиполгодзинове „путованє на бини”. Шицких спомнуц нє мож. А требало би, бо крашнє випатрала цала приповедка под меном Централна преслава хторей ше удало презентовац тото цо маме – людзох хтори подложели свойо хрибти на задавольство шицких нас. Красне, одмеране, сучасне, озбильне, достоїнствене – нашо.
Крашнє же ше велї одволали но, чкода же нє пришли у векшим чишлє праве тоти представителє власци хтори ше о нас, меншинох стараю, бо вше мож поцерпац чи им їх висланїки пренєшу праву слику, як тоту, цо могло видзиц у Керестуре. Алє, озда, така доля валалска.
Предвидзиц яка будзе наша, руска доля, барз чежко. На самим концу преслави, на видео биму послане оптимистичне порученє лєм у даскельо секундох. Чи би нас було и чи бизме ше так розвили кед би пред виком нє було руских преднякох, нє мож знац, алє ше мож наздавац же нас ту ище будзе кед ше будземе старац о тих цо приходза после нас.