„Супер же нам послали каталоґ з ценами на хижну адресу. Як да нам поручене – кед сце худоба, нє трапце ше по Беоґрад лєм пре єден канчов, лєбо заглавчок. Цалком коректно”. Так глаши статус моєй приятельки, понеже поопатрала каталоґ реномованей шведскей компаниї познатей по меблю хтори предава у часцох, а хтора тих дньох, по други раз (после вчасних дзеведзешатих кед нам держава ище вше мала шейсц републики и два покраїни), на перифериї Београду отворела свой тарґовински центер.
Нароком сом нє спомнул мено компаниї, иншак акроним од инициялох єй снователя и маєтку на хторим вироснул, бо сом нєдостойни. Заш лєм, нє мала то ствар и озбильна компания кед єй ПР особнє Предсидатель Републики.
Понеже сом случованя, подїї и вистки з Отечества початком авґуста провадзел з иножемства, обишла ме, слава Богу, всеобща медийна и инша гистерия коло отвераня єдней предавальнї (та гоч то и веле, супер, макси, чи ґиґа дутян) и єй значеня за вкупни привредни амбиєнт Републики Сербиї. Нє похопце ме погришно, алє наисце нє паметам же предсидатель Вучич дараз так хвалєл дакого чийо фарби белаво-жовти, як тераз.
Похопел сом, медзитим, же ше дзекуюци еуфориї хтора провадзела отверанє предавальнї єдней иножемней компаниї раз два забуло на стан и бриґи у домашнєй индустриї меблю, хтора, по шицким, нє ужива у третману яки достали далєки Скандинавци. Нашо кавчаре заш лєм би могли дацо научиц од новей конкуренциї – попробовац даґдзе вонка достац субвенциї за отверанє погонох, тиж там вонка, з тих субвенцийох обезпечиц плаци за тамтейших роботнїкох, ґу тому їм и їх фамелийом предац свойо продукти, а цали профит крашнє принєсц дому.
О ценох у новоотвореней предавальнї при Беоґраду уж ше приповеда же исти продукти туньше мож купиц у Нємецкей, лєбо Шведскей. Розумлїве, бо шицок асортиман (окрем мейд ин Сербиа розвалки и дески за тлученє меса) отамаль, та транспорт драгши. Можебуц цени формовани спрам нашого нєзастановююцо нарастуюцого стандарду – кед же уж народ вери, чом би з тим нє раховал и иножемни тарґовец?
Фасциновани же кельо єст вельо и як ше швидко можу отвориц теми хтори окупирую нашу, и явносц у реґиону, за лєм даскельо лєтнї днї. Краткотирваца царинска мини-война медзи Горватску и нєевропейским сушедством, рочнїца „Олуї” там и ту, нукашнї диялоґ о Косове и иста тема у Бриселу… а то лєм найвекши з нїх. А заш лєм, отверанє єдней предавальнї надбавело их цалком. Ниа, най и я скромно допринєшем, гоч на концу мушим цошка припознац – кед ми, баш, наисце захиби нова розвалка лєбо табла за месо, перше одбегнєм на найблїзши пияц. Далєко ми до Беоґраду.