З нагоди означованя Националного швета рускей националней заєднїци у Сербиї того 2021. року, обидвоме главни бешеднїки, и предсидатель Националного совиту Руснацох Борислав Сакач и владика грекокатолїцкей Епархиї св. Миколая кир Георгий Джуджар, як кед би ше догварели, як найважнєйше условиє нашого дальшого обстояня визначели потребу моцнєня нашого националного єдинства. То барз важна, можебуц аж и найважнєйша, ствар за будуци живот нашей рускей заєднїци у Сербиї. То нє гуторим пре куртоазию, алє прето же сом и сам уж давно прешвечени до того. До того ше може прешвечиц кажде хто у нашей Националней стратеґиї пречита перши стратеґийни циль нашого националного живота и роботи наших орґанох и орґанизацийох у наиходзацих рокох, хтори сом написал вєшенї 2012. року, а хтори глаши: „Моцнїц националне єдинство, заєднїцтво и медзисобну толеранцию, релаксираюци розлики и нєскладаня по основи локалних, идеолоґийних, социялних, националних и вирских розликох.”
Шицким, та аж и политичним дилетантом познате же кажда бешеда о єдинству, подрозумює бешеду о платформи на основи хторей ше жада посцигнуц тото єдинство. Єдинство на платформи „так як я надумам” нє постої. Прето и нам, як заєднїци, треба на демократски способ утвердзена платформа за посцигованє єдинства. Национална стратеґия принєшена пред вецей як осем роками була така демократска платформа за утвердзованє єдинственей националней политики за очуванє нашей заєднїци. Медзитим, практично шицки иґноровали єй постоянє и єй опредзелєня, и нїхто ше за осем роки нє чувствовал поволани же би поставел питанє о чим ше ту роби и хто за тото одвичательни. Прето зме тераз як заєднїца ище менши, и далєй подзелєни, и у ище горших обставинох.
То значи же ми уж вецей як осем роки маме опредзелєнє о нєобходней потреби же бизме моцнєли нашо националне єдинство и демократски утвердзену платформу на основи хторей треба же бизме то робели. Могло би ше написац длугоки текст о тим хто цо у нашей заєднїци у тих рокох робел нє на моцнєню, алє на слабеню и розбиваню нашого националного єдинства, од Националного совиту котри принєсол Националну стратеґию, а вец ше справовал як кед би вона нє постояла, його прешлих и терашнїх зволаньох, їх одборох, комисийох и роботних целох, а о руских медийох, културних и образовних институцийох и дзепоєдних „нєдорушуюцих” особох, да нє бешедуєме. Спрам того, постої озбильна и реална опасносц же и тогорочни апел за єдинством послати нашей заєднїци од номинално найзначнєйших особох нашого националного и вирского живота останє лєм пусте жаданє. То ше, прешвечени сом, обовязно случи кед одвичательни людзе у наших орґанох, институцийох и медийох нє престаню робиц по формули „хто як надума”, односно кед их Национални совит и наша заєднїца нє примуша же би робели так як то у интересу обстояня нашей заєднїци, лєбо место нїх виберу других хтори то порихтани робиц.
При наших людзох на валалє роками постоя нєписани правила о тим як у миру и злагоди жиц зоз сушедами, приятелями и родзину. Зна ше цо ше нє садзи коло меджи, дзе ше прави шопа и кармик, а дзе ше кладзе громада гною, брадло слами и копа кукуричанки, лєбо дзе ше тримаю опасни пси. Нашо людзе знаю цо ше другим людзом зоз хторима сцу жиц у злагоди нє гутори анї озбильно, анї у франти, анї на свадзби, анї при умартому, анї трезби, анї пияни… Спрам того, нє чежко жиц у злагоди, нашо людзе то знаю, лєм треба почитовац єдни других и нє робиц другим тото цо нє жадаме же би други робели нам.
Нам общи апели тих цо овласцени, задлужени и одвичательни же би преберали конкретни мири и приношели конкретни одлуки нє можу помогнуц, анї нїч пременїц. Потребна нам конкретна активносц.
За початок, док нє принєшеме нову Националну стратеґию Руснацох, и у старей, прешвечени сом, маме вельо того цо може буц добра платформа за тоту активносц.
Становиска висловени у тим тексту виключно авторово и нє вше одражую ушорйовацку политику новинох „Руске слово.