Нашо найвекше, тродньове швето у култури, ювилейни, 60. Фестивал рускей култури „Червена ружа” отримани прешлого викенду у Руским Керестуре у трох дньох. „Ружа” почала зоз „Червеним пупчом”, манифестацию пошвецену дзецинскей творчосци у школским дворе, а вечар предлужена зоз манифестацию „Одгуки ровнїни”, з наступом фолклорних ансамблох, як за дзеци так и за старших и зоз наступом шпивацких ґрупох. Змаганє за найкрасши дзивоцки глас и цалосни наступ отримане у сали Дома култури всоботу вечар, а ревиялна часц и кратша ретроспектива на дакедишнї „Ружи” була резервована за нєдзельов вечар.
През тоти шейдзешат роки Фестивал ше менял, роснул, мал свойо добри и менєй добри хвильки, алє ше отримал по нєшкайши днї. Паметаме дакедишнї „Ружи” кед цали валал жил за тот Фестивал, кед школски двор у Старей школи бул мали прияц публику, кед на нїм наступали реномовани ансамбли зоз иножемства, хтори свойо наступи мали ище лєм у Беоґрадзе. „Ружа” була наш руски бренд, по „Ружи” за нас знала цала бувша Югославия, а аматере приходзели на Фестивал зоз цалого югославянского простору. „Ружу” провадзела руска интелиґенция од просвитних роботнїкох, та по священство.
Нєшка ситуация иншака, жиєме у меншей держави, пошлїдки пандемиї видлїви, озда найбаржей у култури, бо єден рок ше аматере нє могли поряднє сходзиц и вежбац, прето нє зауважуєме нїкому нї на яких гришкох и препущеньох. „Ружа” отримана, традиция нє претаргнута, континуитет зачувани, алє чи нєшка Руски Керестур жиє за „Ружу”, чи руска интелиґенция потримує тот фестивал, чи нам „Ружа” тото цо була дакеди Руснацом шейдзешатих, седемдзешатих, осемдзешатих…
На двох „Ружових” вечарох, всоботу и внєдзелю, Фестивал два раз привитани лєм на сербским язику у нашим найвекшим руским штредку, у Руским Керестуре, цо претендує буц мац и глава шицким Руснацом! Сучасна сценоґрафия на бини у сали керестурского Дома култури през котру указана и ретроспектива була крашнє обдумана, лєм хибела и полна назва нашого фестивала.
За „Ружу” наш вельки поета и писатель Дюра Папгаргаї гварел же є „герб нашого пишного єства”, а я парафразуєм тоту думку же є герб нашого руского єства. „Ружу” убудуце буду будовац ґенерациї цо приходза. Вони буду укладац до нєй свой нови, млади, шмели и сучасни ентузиязем и креативносц, а яка „Ружа” будзе у наиходзацих рокох, думам же найвецей будзе завишиц од труду и любови. Кед ґу тому Фестивалу будзе такей любови, з яку ю дакеди рихтали нашо предходнїки, „Ружа” будзе ище длуго, длуго жиц, бо тварди и глїбоки фундаменти давно збудовани.