И тота єшень преходзи нам у знаку школских темох. Од тих узвичаєних „сезонских”, чи дзеци ознова прилапя униформи (дакедишнї „рекли и фартущки”), чи родичи годни дац цалу плацу за учебнїки и чи просвитаре буду штрайковац, по тоти цалком комплексни, насампредз, як вивесц шора и направиц смисла у образовней системи о хторей ше децениями нє барз дзбало. Так зме тих дньох достали и системни Закон, хтори би мал буц перши крочай у тим напряме. Випатра, у даєдних сеґментох образованя, голєм по тим цо у нїм пише, Закон годзен направиц шора. Насампредз, ма механїзми и мири хтори враца достоїнство школи як институциї, учительови и наставнїкови, а дакус баржей заинтересує и родичох цо им дзеци робя кед су нє дома. Медзитим, фаховци гваря же и у тим прикладзе видно проблем хтори маю дружтва з нєдостаточно вибудованима демократскима капацитетами, а то же реформи скоро стриктно вязани лєм за централну власц и политичну моц. А диктат, за розлику од консензуса, тирва лєм покля тирва власц.
Окрем того, началного проблема, у нашим, руским случаю єст ише єден проблем. Кед ше з єдного центру, односно Министерства муши дзбац о шицким, вец таки „дробнїци” як цо, обєктивно, руске образованє у системи хтора одвичательна за стотки тисячи проситних роботнїкох и школярох у общей популациї, вшелїяк нє медзи приоритетами, гибаль декларативно. Прето барз чежко укомпоновац наш руски школски рок зоз державним школским календаром, окреме там дзе настава по руски виборна, и дзе ше зазберую школяре з вецей школох. З єдного боку може випатрац же держава на тот способ „умива руки” од цалого феномену меншинского образованя, же, „ниа вам право, та патьце цо з нїм будзеце”. Песимисти у тим видза перфидну намеру загашиц и асимиловац меншини. Алє, як цо мудерци гваря же кажди проблем исти час и нагода, таки живот „спод радара”, меншинским заєднїцом тиж охабя можлївосц же би у рамикох закона и образовней системи обдумали, вилобирали и орґанизовали себе наставу по мири, и школяром и наставнїком. Нашо стари нєдармо гварели же „Пать на себе, будзе з тебе”.