Исти дзень кед тото число „Руского слова” дойдзе до векшини читачох, у Руским Керестуре, почина 51. Драмски мемориял Петра Ризнича Дядї. Мемориял будзе тирвац по 29. марец, а на репертоаре буду три представи за одроснутих, и пейц дзецински.
Кед слово о „дзецинскей” часци Мемориялу, ту ситуация кед нє лєпша, вец голєм приблїжна як уж роками назадок. Наймладши патраче годни уживац у пейцох представох, штирох по руски и єдней по словацки, цали роботни тидзень у предполадньовим матине-термину.
Як мож нагаднуц, єдна з тих представох могла би буц красне ошвиженє у нашим дзецинским театре, а потрафело ше же у нєй попри малих патрачох з Керестура, нагоду уживац буду мац и дзеци з других наших местох, дзекуюци красней акциї Одбору за образованє нашого Националного совиту хтора ше узвичаєла уж даскельо роки. Кед ше нє спреведам, дзешка у тот час, лєбо кус скорей, праве пре обачену кризу „мемориялчку”, почала ище єдна систематична мира за потримовку театралней продукциї за дзеци по руски, през конкурс за єй софинансованє. То символична, алє випатра, ефикасна мира хтора очиглядно дава резултати.
Медзитим, кед слово о репертоаре класичного Мемориялу, кнїжка, нажаль, спадла лєм на два слова – Руски Керестур и Нови Сад, заправо Драмски студио „АРТ” Дома култури и копродукцию „Драмского студия” РКЦ и РНТ „Петро Ризнич Дядя” хтори того року єдини даю представи за одроснутих по руски, и то уж у першим фестивалским викенду. Покус парадоксалне же ми, у єдним року, лєм цо нє достали вецей руски кнїжки о театре, лєбо драми, як театрални представи.
На предходним боку у „Анатомиї нашого часу” директор РНТ „Петро Ризнич Дядя” Славко Орос и сам гвари, а то хто зна по хтори раз, спозорює на нєприлаплїви статус и обставини у тей нашей институциї, а то ше вшелїяк прелїва и рефлектує и на його двойнятко – Мемориял. Шицки актере у нашим театралним, та и вообще културним и националним живоце уж длуго свидоми же ше ту цошка муши зробиц лєбо меняц, и треба похопиц же остатнї час за тото, уж барз блїзко.