У Алеї Мики Антича, нєдалєко од студентского кампусу, у Новим Садзе, у престолнїци култури, прешлого тижня одкрити памятнїк українскому поетови, малярови, будительови и борцови за достоїнство и людски права, Тарасови Шевченкови. Памятнїк святочно одкрили городоначальнїк Нового Саду Милош Вучевич и амбасадор України у Сербиї Олександер Александрович, у присустве представительох українских и руских институцийох и нє велького числа гражданох, пре уж познати епидемиолоґийни мири.
Бисту Тараса Шевченка направел познати українски скулптор Володимир Цисарик и вона дарунок гражданох Львова гражданом Нового Саду. Наш город у наиходзацим чаше будзе иницировац поставянє памятнїка Вукови Караджичови у Львове, бо у тим городзе уж постої улїца з його меном, нє лєм пре реципроцитет, алє же би ше потвердзели добри панславянски одношеня двох побратимених городох.
Памятнїк Шевченкови одкрити праве у чаше пред самим шветом Державносци, хторе у Републики Сербиї преславюєме 15. и 16. фебруара, кед ше здогадуєме на Перше сербске повстанє и Сретеньски устав, хтори треци по шоре, алє перши у модерней сербскей держави, принєшени у Краґуєвцу 1835. року. Тот Сретеньски устав бул барз либерални, у нїм були убудовани фундаментални демократични права як цо то нєзависносц судства и граждански шлєбоди, а з нїм було утаргнуте и крипатство. Алє тот Устав, хтори писани по углядзе на тедишнї белґийски и французки, потирвал лєм 55 днї, бул пребарз демократични и вельки сили того часу, Русия, Австрия и Турска вимагали його утаргованє.
Без огляду же тирвал кратко, вон указал на парадиґму шлєбоди за хтору ше борел орґанизовано сербски народ, док ше Тарас Шевченко, за тоту шлєбоду борел як поєдинєц. Тоти два приклади з историї нам указую же шлєбоду нє мож достац, алє ю кажда ґенерация муши освоїц и чувац зоз своїм знаньом, шмелосцу, борбу и витирвалосцу.
Кед ше здогаднєме лєм початку 20. вику и як ше витирвало борели жени за свойо права, видзиме же и нєшка тота борба цихо тирва. Штредком 20. вику Абориджини у Австралиї ше виборели за свойо права як народ, шейдзешатих рокох того истого столїтия Афроамериканци ше виборели у ЗАД за свойо достоїнство и людски права, у держави хтора свою демократичносц окреме визначує у длугим часовим периодзе!
Шлєбода наша насушна потреба, як воздух и вода, и кед ше за ню раз чловек вибори, вона алтернативу нє ма. Тоти два парадиґми борби за шлєбоду, Шевченкова як поєдинца и сербского народу як колективитета, треба чувац у нашим паметаню и учиц о нїх нашо потомство, а памятнїк Тарасови Шевченкови будзе ище єдна културна станїца у нашим городзе, у нашей престолнїци култури.