Владика др Дионизий Няради бул вельки руски интелектуалєц европского формату, авторитет и предняк свойого руского народу, як и актер у нємирних и опасних часох медзи двома шветовима войнами. Йому на чесц концом тижня, а з нагоди 150-рочнїци од народзеня, у родним валалє Руским Керестуре и у Новим Садзе отримани дводньови Медзинародни наукови симпозиюм о його живоце и дїлу.
Дионизий Няради єдна з найвизначнєйших особох у историї бачванско-сримских Руснацох, алє и вельо ширше у реґиону. Народзени є у Руским Керестуре 1874. року, студиї теолоґиї и докторску дисертацию одбранєл у Заґребе, а як священїк бул ректор грекокатолїцкей семинариї у истим городу. Бул педаґоґ, мисионер, мецена, оцец широтом, писатель и орґанизатор.
Епископ постал 1914. року, а потим 1920. року и епископ ординарий Крижевскей епархиї по свою шмерц 1940. року, вирски поглавар шицким грекокатолїком у югославянскей держави котра мала коло 40.000 вирних, розошатих од Далмациї до Македониї. Руснаци у Бачкей и Сриме, у Славониї, Українци у Босней, Македонци у Македониї, Румунє у Банату и Жумберчанє.
З його благословом и помоцу 1919. року Руснаци у Бачкей и Сриме основали свою першу културно-просвитну орґанизацию Руске народне просвитне дружтво, хторе було тот глїбоки фундамент и ношитель културно-националного препороду бачваньско-сримских Руснацох и чувар нашого руского идентитету.
Дзекуюци владикови Нярадийови до наших крайох зоз Галичини приходза шестри Василиянки и Служебнїци, розвиваю ше числени побожни дружтва, видаваю ше новини, друкую кнїжки як за Руснацох так и за других у Крижевским и владичествох дзе служел, а у Руским Керестуре вон особнє купел Друкарню за тоти потреби.
У периодзе од 1938. до 1939. року папа Пио XI поставел владику Нярадия за администратора у Карпатскей України, дзе вельо прецерпел зоз своїм народом, одклаь го мадярске окупацийне войско депортовало до Кральовини Югославиї. Бул то час кед ше у Европи рихтала Друга шветова война, а вон бул шведок єй початкох. Умар нєсподзивано под час канонскей визитациї у Мрзлим полю у Жумберку 14. априла 1940. року. Поховани є у родним Керестуре, у нєшкайшей соборней церкви Святого Миколая у крипти.
Менєй познате же владика Няради 1924. року упознал краля Александра Карадьордєвича, хтори го одликовал з Орденом Святого Сави II шору. Старал ше о наших вирних у Зєдинєних Америцких Державох, котрих було найвецей у Пицбурґу и Филаделфиї, и котрих нащивел 1926. року. Владику Нярадия приял и перши предсидатель Чехословацкей Републики Томаш Масарик, дзе жили вецей як 560.000 Русини.
Запаметане виреченє владики Нярадия: „Забудз на себе и старай ше за свойо стадо”. Шицки охабяме шлїд, лєм даєдни блїщаци як Комета.
ruske.redaktorka@gmail.com